I nisur me bujë të madhe, ashtu si shumë aksione të tjera të kësaj qeverie, aksioni kundër evazionit fiskal në ditët e para të tij trembi veç ata që mëtonin të bënin biznes e që nuk kishin asnjë krah të ngrohtë për t’i bërë ballë zemërimit të shtetit.
Pamë kështu qepena dyqanesh të mbyllur anës rrugëve, e lumë njerëzish që nxitonin për të regjistruar iniciativën e tyre tregtare. Por nuk pamë asnjë portë të një sipërmarrjeje të madhe që të kyçej, qoftë edhe përkohësisht, si për t’i paralajmëruar të tjerët. A thua se këta tregtarët e vegjël e kishin bërë monopol të tyre pandershmërinë me shtetin, e sipërmarrësit e mëdhenj na ishin vetë ndershmëria!
Me shtetin si frikacaku më i madh, që as ia mban të trokasë aty ku mund të thyejë hundët, por tregohet trim e arrogant me ata të përvuajturit, që mezi mbajnë familjet, nuk do mend që aksioni do ishte thjesht si një stuhi nga ato të verës, që zgjasin pesë minuta, edhe pse e përmbytin vendin.
Sinjalin e parë të dështimit të aksionit nuk përton të na e japë kryeministri, i detyruar të ofrojë shfaqje publike këmbë mbi këmbë në lokalet e vendit.
Rama po nis të na shfaqet çdo ditë duke u ulur nëpër lokale, për të dhënë shembullin si duhet të funksionojnë gjërat: ti pi kafe, e kamerieri duhet të të sjellë kuponin tatimor. Por afërmendsh që Ramës do ia çojnë kuponin tatimor në lokal, ndryshe guximi i punonjësve do të ishte një budallallëk me brirë.
Kësaj i thonë, u mbars mali e polli një mi! Aksion i përfunduar në tryezat e lokaleve si gjerbje kafeje nga kryeministri!
Gjatë këtyre ditëve kanë mjaftuar katër përvoja personale për t’u bindur se ky aksion ka nisur të mbajë erë që në hapat e para.
Në të rastis të ulesh nëpër lokale, siç sugjeron dhe kryeministri, jo me fjalë, por me imazh, do të kuptosh se mashtrimin e ke para syve. Vërtet që të vjen kuponi tatimor, ama ai nuk përkon aspak me atë që ke porositur. Në rastin më të mirë, është i porsaprerë, por me një artikull në të, rëndom një kafe, e ndryshe, është i ricikluar, i përdorur herë të tjera para se të të vihet përpara. Kjo është përvojë e këtyre ditëve, si shenjë se aksionin e ka marrë dreqi me gjithë ata që rreken ta bëjnë.
Te Selvia më ndodhi para do ditësh të mbush telefonin celular te një prej katër kompanive tona. Në fund të procesit, punëtorja më tha një mirupafshim, por nuk ma dha kuponin tatimor. Madje me vështrim sikur më thoshte, shih rrugën, mos gremisesh!
Brenda njësisë së një prej katër kompanive më të mëdha të telefonisë së lëvizshme nuk pikasej asnjë shenjë e aksionit. Hata fare!
Dy përvojat e tjera i përkasin ditës së djeshme. Gjatë pagimit të faturave të energjisë elektrike dhe të ujit, asnjëra punonjëse nuk denjoi të japë një kupon tatimor. Për ta bërë të besueshme përvojën, po tregoj dhe njësitë ku u paguan faturat: ajo e ujit te njësia pranë zjarrfikësve, te Inxhinieria e Ndërtimit, e ajo e dritave te njësia te 21 Dhjetori. E këtu flasim për institucione shtetërore, e jo private, si në dy shembujt më sipër. Nëse dhe ato nuk ta japin kuponin tatimor, atëherë ç’mbetet për t’u thënë?
Tre gjëra mund t’i përmbledhin këto përvoja: paaftësi totale e bashkuar me korrupsion, burracakëri dhe vjedhje. Paaftësi totale për shkak se administrata tatimore nuk arrin t’i imponohet biznesit me aksione, e jo më vijimësisht, dhe korrupsion se pse ngjet që një shuk parash t’u mbyllë gojën e të zbythen pa një pa dy. Eshtë burracakëri ngaqë tatimorët bëjnë të fortin me të ndrojturit, e kthehen në lepuj me shpatullgjerët. Vjedhje është sepse vetë institucionet që i përkasin shtetit nuk japin kupon tatimor, siç u përmend rasti me pagesat e ujit dhe të energjisë elektrike.
Nuk e di a mjaftojnë këto eksperienca, por mendja të thotë se po. Kryeministri bëri mirë që u çoi një e-mail paralajmërues vartësve të tij, por sikur t’ia kishte nisur dhe një vetes do të qe akoma më mirë. Përndryshe, makijazhit të bërë me aq mund nuk do t’i mbetet më shenjë me nisjen e shirave të vjeshtës! /tesheshi.com/
