Ben Blushi e shpalli më në fund partinë e tij. Më shumë se për idetë që janë pritur të shpalosen, vëmendja e kushtuar kësaj ngjarjeje shpjegohet me pakënaqësitë në shtim e sipër ndaj qeverisjes aktuale e ndaj Ramës në veçanti, si dhe me tërheqjen që krijon emri i Blushit për shumë arsye, mes të cilave është pa dyshim këndshmëria dhe ndjellësia e ligjërimit të tij.
Jo habitshëm, fjala e themeluesit të LIBRA-s në paraqitjen e saj ishte e bukur, por si në tërë retorikën e Blushit, mungonte pikërisht tharmi i asaj për çfarë ka nevojë shoqëria shqiptare në lëngim. Nga notat krejt të majta kalohej te pretendimi për të qëndruar në qendër, nga ftesa për të qenë LIBRA pason një boshllëk…
Pse duhet të jem LIBRA?
Blushi i bën një panoramë gjendjes në vend, duke e pikturuar atë me nota të errëta, siç ka bërë ngahera gjatë kohëve të fundit, duke dashur të vërë me shpatulla pas muri qeverisjen e tashmë ish-partisë së tij, por duke fshikulluar dhe krahun tjetër politik. Fare mirë!
Veçse ai nuk e vë gishtin në plagë. Në plagën e marrjes peng të shoqërisë shqiptare që nga vitet ’90 të shekullit të shkuar nga një dorë njerëzish të cilët vërtiten pa fund brenda një rrethi të mbyllur, të cilët përqafohen e pështyhen në mënyrë ciklike, por kurrë nuk dalin jashtë atij rrethi. Sepse pjesë e atij rrethi është dhe ai vetë, herë duke bërë pozitarin e herë opozitarin, herë të ëmblin e herë të thartin, herë ngacmuesin e sentimenteve fetare të shumicës së popullsisë e herë romancierin…
Ama, as ai nuk pranon të dalë jashtë atij rrethi. Vetë nisma e tij e re politike është një përpjekje për të qëndruar brenda rrethit të pengmarrësve të jetëve tona. Sepse Blushi nuk thotë se kriza e shoqërisë shqiptare është krizë morale. E në bazë të moralit të munguar, ai duhej ta kishte lënë mandatin parlamentar, ngaqë nuk i përket atij, por ish-partisë. Nuk i përket, sepse Blushi nuk është votuar si person, por si një emër në një listë të mbyllur. Pragmatikisht ai është në rregull, moralisht e ka bërë baltë pa e nisur mirë punën! Kur nuk është në gjendje të sakrifikojë një mandat, po më tej? Fjalë, vetëm fjalë të bukura…
Politikani Blush hyn te plangprishësit, që shpeshherë i bien me shkelm kusisë me qumësht me t’u mbushur. Ai shtysë ka mërinë, jo idealin. A nuk u ngjan ai themeluesve të Aleancës Demokratike, plangprishësve më të hershëm të PD-së, a nuk u ngjan ai plangprishësve të ish-partisë së tij? Dhe dihet cili ka qenë fati i tyre në cakun fundor: përqafimi me pushtetin apo shuarja.
Blushi nuk është risi. Ai aty ka qenë, aty është e aty do të jetë. Ai nuk thotë se çfarë do të bëhet me të pasuruarit padrejtësisht, me vjedhësit e pasurisë kombëtare, me të ngrysurit xhepzbrazur të gdhirë milionerë, saktësisht me ata që sillen rreth tij nganjëherë si miq e nganjëherë si armiq.
Shoqëria shqiptare nuk ka nevojë sot për parti të re politike, por për një lëvizje morale, nuk ka nevojë për plangprishës, por për idealistë.
Ky nuk ngjan të jetë rasti i Blushit, nuk ngjan të jetë rasti i LIBRA-s. /tesheshi.com/
