Kryetarja e LSI-së, bashkëshortja e presidentit të Republikës, i përket atij soji në politikë që me fjalën dhe qëndrimin e vet prodhon pa pushim debat, legjenda dhe madje humor në publik. Monika Kryemadhi rrallë frenohet; as nuk e ka problem vënien dhe në lojë. E tillë është! Ka një të vërtetë se ajo ngjall herë pas here neveri; çmim të cilin e paguan edhe për shkak të të këqijave të panumërta të kësaj klase të korruptuar dhe të dështuar politike.
Por në ka një gjë për t’u admiruar tek kjo politikane është sinqeriteti i saj nganjëherë tepër befasues. Nuk gjen thuajse asnjë politikan tjetër që të flasë shpesh ashtu, pa gjuhë të drunjtë, siç bën ajo. Nuk gjen të dytë në klasën politike shqiptare ndonjëherë aq të drejtpërdrejtë për çështje tepër delikate.
Shembulli më i fundit i shprehjes hapur të mendimit që ka në kokë zonja Kryemadhi është komenti i saj në një kanal televiziv mbi koronavirusin dhe pasojat e tij. Para se t’ia citojmë fjalët, duhet thënë se që prej shpërthimit të COVID-19-s, ka dy qëndrime mbi ngjarjen: a) ai që e pranon shpërthimin e virusit si një fenomen të natyrshëm, edhe të pritshëm; b) ai që e sheh si një zhvillim njerëzor të provokuar për një sërë synimesh në nivel global. Teoritë konspirative janë të shumta, por në esencë kanë të gjitha kundërshtimin e narrativës mbizotëruese zyrtare që ka çuar në mbylljen e detyrueshme prej shumë javësh të njerëzve në shtëpi kudo në botë.
Duket se zonja Kryemadhi e gjen veten te qëndrimi i dytë: “Unë mendoj që çështja e koronavirusit është një konspiracion. Është një konspiracion i cili kërkon një riformatim ndryshe të botës, të ekonomisë, e të gjithë… Unë mesazhin e kam shumë të thjeshtë. Mos e besoni koronavirusin. Koronavirusi është një mashtrim i cili kërkon të ndryshojë sjelljen njerëzore. Koronavirusi është një eksperiment social, për mua, që kërkon të ndryshojë sjelljen sociale të njerëzve, për t’i kthyer nga sjellje njerëzore dhe shpirtërore në sjellje virtuale dhe dixhitale.”
Nuk besoj të ketë dëgjuar kush ndonjë politikan tjetër shqiptar të flasë kësisoj, kaq troç dhe kaq kundër rrymës së imponuar. Po kaq unike është ajo kur thotë në vijim: “Jetën na e ka dhënë Zoti dhe do të na e marrë Zoti. As nuk na e jep dhe as nuk na e merr as qeveria, as politika, dhe askush tjetër. Nëse do të ishte i vërtetë koronavirusi, ashtu siç krijohet paniku tek njerëz të cilët kanë frikë nga e vërteta, të jenë të bindur që do të kishte vende të tjera që janë shumë më të zhvilluara, shumë më të modernizuara se ne, që do ta radikalizonin.”
Zonja Kryemadhi thotë një të vërtetë absolute, se jetën na e ka dhënë Zoti dhe do të na e marrë Zoti, por, edhe nëse është e gabuar në pikëpamjen mbi koronavirusin, ajo na kujton ca të vërteta fare të thjeshta: “Po s’lave duart, nuk të zë koronavirusi, por të zë diarreja, dhe ikën e vdes, e të zë kolera. Po hëngre me thonj të paprerë, me mikrobe, me gjëra, të zë dizenteria. Po kështu është gjithmonë… Po të hash ushqime të prishura, po të hash sallatë të palarë, po të hash domaten e palarë, po të hash gjëra të palara, shkon me duar në banjo dhe pastaj me ato duar të palara do hash, po normal që do sëmuresh. Pra, është një lloj higjiene e përditshme që secili nga ne duhet ta bëjë.”
Si grua dhe politikane, Monika Kryemadhi nuk është prej atyre që qëndron e bindur në rresht. Kur gjuan me çizme bëhet antipatike, kur flet pa dorashka është shpesh simpatike. Qoftë edhe për t’i ngushëlluar ata të cilët nuk e përtypin dot variantin zyrtar mbi koronavirusin. /tesheshi.com/
