I.
Ngjarjet e mbrëmshme në Kuvendin e Maqedonisë nuk janë një shenjë e mirë për Ballkanin. Sidomos tani në pranverë, stinë e cila vazhdimisht identifikohet me ngjarje të tilla të jostabilititetit ballkanik, ndoshta për të treguar se sa e brishtë është qëndrueshmëria politike e kësaj pjese të Evropës.
Bandat kriminale nga rruga hynë në institucionin më të lartë përfaqësues në vend pa u penguar nga policia dhe rrahën në mënyrë brutale përfaqësuesit e popullit. Ato nuk kursyen as gazetarët të cilët ishin në ambientet e Kuvendit të Maqedonisë.
Bashkësia ndërkombëtare, e sidomos Brukseli zyrtar, fatkeqësisht, sikur ajo ngjarje të kishte ndodhur në Lindjen e Largët, vetëm me pak fjalë e dënoi atë që ngjau mbrëmë, e tha se nuk duhet të përsëritet më! Dhe, në anën tjetër, lusin palët për gjakftohtësi! Në rastet më të shpeshta të konflikteve në Ballkan, këtë barrë ua ngarkojnë shqiptarëve, duke kërkuar nga ata që të jenë të përmbajtur.
II.
Një përgjegjësi të problemit të brishtësisë së institucioneve shtetërore në Ballkan e kanë edhe vendet evropiane, me këtë rast, Brukseli zyrtar. Për shembull, në rastin e Maqedonisë, shqiptarët, edhe përkundër se përbëjnë mbi 30% të popullsisë, e dhe përkundër arritjes së marrëveshjes së Ohrit për të drejtat e shqiptarëve si komb shtetformues, asnjëherë nuk e kanë arritur kuotën e marrëveshjes së Ohrit. Mosrespektimi i dygjuhësisë, mosrespektimi i barazisë në studime, punësim, etj. Të gjitha janë evidente që prej shpërbërjes së ish-Jugosllavisë dhe pavarësisë së kësaj republike si Ish-Republika Jugosllave e Maqedonisë (FYROM). Ndërsa bashkësia ndërkombëtare gjithë këto vite vetëm “kqyrë seri”. E kur të ndodhin konfliktet, mundohen t’i arnojnë ato.
Votimi i Talat Xhaferit si kryetar i Kuvendit të Maqedonisë, edhe përkundër se nuk kam ndonjë vlerësim pozitiv për periudhën e mëhershme të aktivitetit të tij politik, duhet të kuptohet vetëm si fillimi i ndryshimit të qasjes diskriminuese të deritanishme ndaj shqiptarëve në Maqedoni.
Përndryshe, derisa Rusia çdo ditë e më shumë po fiton terren në Ballkan përmes sllavëve, Brukseli duhet ta kuptojë se aleatët e vërtetë të tij janë shqiptarët.
III.
Ndërsa shqiptarët në tërë trojet tani më tepër se njëzet vite kanë dhënë shumë për stabilitetin politik të Ballkanit. Tani, edhe me rastin e fundit në Maqedoni, është koha t’i tregojmë botës se shqiptarët nuk kanë kurrfarë obligimi ndërkombëtar që të mbajnë gjallë një shtet artificial në Ballkan. Nëse nuk vazhdon ndryshimi i qasjes shtetformuese në Maqedoni, shqiptarët lirisht le të mendojnë për planin B, atë të bashkimit kombëtar. Tekefundit, pse shqiptarët duhet të jenë patericë e Maqedonisë, për ta shpëtuar atë nga rrënimi, nëse sllavët e saj nuk e duan më? /tesheshi.com/
