Kushtetuta e Republikës së Kosovës thotë në nenin 83 se, “Presidenti është kreu i shtetit dhe përfaqëson unitetin e popullit të Republikës së Kosovës”. Por kur po e njëjta kushtetutë thotë në nenin 86 se, “Presidenti i Republikës së Kosovës zgjidhet nga Kuvendi…”, është e palogjikshme thënia që presidenti “përfaqëson unitetin e popullit të Republikës së Kosovës”.
Si pasojë e mënyrës së zgjedhjes së deritanishme të presidentit të Republikës së Kosovës, kemi patur edhe kriza politike, edhe marrëveshje që e kanë degraduar postin e presidentit, edhe presidente prej zarfit, edhe shkelje të kushtetutës dhe të procedurave të zgjedhjes së presidentit nga Kuvendi i Kosovës. Me kompetencat kushtetuese që ka aktualisht shefi i shtetit, kushdo që të jetë në atë post nuk mund t’i fuqizojë e nuk mund t’i dobësojë ato, as si individ e as si personalitet, sipas obligimeve, kompetencave dhe detyrave që dalin nga kushtetuta e vendit për të.
Me të drejtë njohësit e së drejtës kushtetuese gjykojnë se nëse nuk ndryshohet mënyra e zgjedhjes së shefit të shtetit, do të prodhohen kriza institucionale si ato që i kemi përjetuar deri më tani si shtet e si shoqëri. Modeli garantues i demokracisë është zgjedhja e presidentit nga populli, dhe jo nga marrëveshjet politike, ose nga imponimet ndërkombëtare. Jam ithtar i kësaj forme; nëse për asgjë tjetër, atëherë vetëm që të mos përsëritet “rasti i zarfit”. Zgjedhja e shefit të shtetit të vendit tonë nuk e kthen këtë të fundit në një republikë presidenciale. Ajo ngelet parlamentare. Shembuj të këtillë i kemi të panumërt. Nëse ka diçka që mund të bëjnë subjektet politike në Kosovë është që përmes reformës së premtuar zgjedhore t’ia bëjnë të mundshme popullit të Kosovës ta zgjedhë vetë presidentin apo presidenten e vendit.
Republikës së Kosovës, por as subjekteve politike në përgjithësi, nuk u ka ardhur në ndihmë mënyra si kanë rrjedhur proceset në presidencën kosovare. Vendit tonë nuk i shërben asnjë model tjetër i zgjedhjes së shefit të shtetit, pra, as i ashtuquajturi konsensual, as partiak, e as i preferuari i shumicës politike, i bërë përmes koalicioneve jonatyrale. Përndryshe, i shërben vetëm mënyra e zgjedhjes së shefit të shtetit nga populli. Bash për këtë, presidenti apo presidentja e ardhshme, si figurë e rëndësishme përfaqësuese e vendit dhe si garantues kryesor i jetësimit të Kushtetutës, meriton të marrë vetëm bekimin e popullit. Një personalitet i pranuar, i respektuar, i pandikuar nga politika ditore, dhe autoritet politik i pakonsumuar, do të ishte me të vërtetë nevojë imediate e Kosovës, e sidomos për shkak të faktit se kushtetuta të cilën me aq mund e bëri Kosova dhe populli i saj shkelet pa pikë nevoje.
Presidenti apo presidentja e ardhshme e Kosovës, për të dëshmuar seriozitetin politik të spektrit vendimmarrës aktual në vend, duhet të zgjidhet nga populli, dhe kjo jo vetëm që sjell stabilitet institucional, sidomos të presidencës, por e bën të mundshme zgjedhjen e një personaliteti i cili ato funksione që i ka si shef shteti t’i ushtrojë me kompetencë e respekt nga verdikti i popullit, duke i dhënë llogari vetëm popullit, e në asnjë mënyrë subjektit ose subjekteve politike në koalicion, apo edhe faktorit ndërkombëtar.
Në fund, zërat se presidenti i ardhshëm, pas mbarimit të mandatit të presidentes së parë femër dhe të tretit kryetar të vendit prej bërjes së Republikës së Kosovës shtet, do të jetë Hashim Thaçi, i dalë nga marrëveshja e partnerëve të koalicionit qeverisës PDK-LDK, ka për të qenë vazhdimësi e nënçmimit të këtij posti të lartë nga vetë fakti se kjo lloj zgjedhjeje nuk respekton parimin e përfaqësimit të unitetit të popullit të Kosovës. E sikur i njëjti person të zgjidhej nga vota e popullit, do të kishte kuptim të konsiderohej fuqizues i postit dhe i figurës së presidentit të Republikës së Kosovës. /tesheshi.com/
