Maksim Hajigin vdiq shtatë ditë më parë në Ukrainë si ushtar rus pak para ditëlindjes së tij të 22-të. Familja prej ditësh po përpiqet më kot të arrijë trupin e tij – autoritetet ushtarake ruse nuk ia japin “derisa gjithçka të përfundojë që të mos krijohet paniku”.
Familja Hanjigin jeton në Ozerne, në provincën e akullt të rajonit të Saratovit të Rusisë.
“Nuk mund t’i themi lamtumirë, nuk mund ta varrosim, nuk mund të qajmë në varr”, është e pangushëllueshme nëna e Maksimit, Ludmila.
“Nuk do të vdes derisa ta marr vesh cili budalla e ka dërguar atje”, tha e indinjuar gjyshja Natalija.
Ludmila dhe Natalija nuk e dinë se ku dhe si vdiq Maksimi. Shkonte në shkollë në lagjen fqinje, vinte në shtëpi çdo fundjavë dhe ndonjëherë bënte 36 kilometra në këmbë sepse “këtu nuk ka transport publik dhe asfalti është në atë gjendje sa nuk mund të shkosh më shpejt se 25 kilometra në orë”. Nëna e tij punon në një kooperativë bujqësore dhe babai i tij udhëton në veri për punë çdo dimër.
Maksim iu bashkua ushtrisë më 22 tetor të vitit të kaluar. Sipas Nova Gazeta-s, ai shërbente në rajonin e Belgorodit dhe nuk kishte kundërshtime, vetëm nëna e tij Ludmila thotë se i dhanë një kamion edhe pse nuk kishte patentë shoferi.
Ajo e dëgjoi për herë të fundit në mbrëmjen e 23 shkurtit. Ai i tha asaj se njësia e tij ishte sjellë në stërvitje dy kilometra larg kufirit ukrainas dhe se ata duhej të flinin në automjete ushtarake.
Ai gjithashtu njoftoi se do t’ua merrnin telefonat dhe premtoi se do të telefononte kur të mundej. Por, duke qenë se ai nuk ka folur për ditëlindjen e tij më 25 shkurt, nëna ka telefonuar komisarin ushtarak, i cili i ka thënë se djali i saj kishte vdekur në luftime një ditë më parë.
“Nuk mund ta imagjinonim se do të dërgohej atje si rekrut. Kujt i duhet kjo, pse vdiq?”, pyet nëna e tij, e cila po qan për atë që është një “operacion special” për autoritetet ruse dhe një tragjedi për të. /tesheshi.com/
