Gjithnjë e më shumë perëndimorë në ditët e sotme zgjedhin të mos kenë fëmijë. Revista “The Economist” duke shpjeguar që në fillim se nuk është duke bërë cinizëm, merr në konsideratë disa argumente që duken se justifikojnë këtë zgjedhje, duke analizuar edhe faktin që pesë nga liderët e G7, përfshirë Merkel, Macron e Theresa May janë pa pasaardhës.
Një nga një, duket se Perëndimi po thyen paragjykimet. Njerëzit mund të kenë dyshimet e tyre private se raca, gjinia apo seksualiteti i të tjerëve i bën ata inferiorë – por t’i thuash gjëra të tilla me zë të lartë është thellësisht e ndaluar. Ashtu si pjesa më e madhe e bisedave që ngrihen mbi paragjykimet bëhen objekt i gërmimeve anonime në rrjetet sociale, një argument mbetet tërësisht solid. Për këtë pyesni një njeri që ka zgjedhur të mos ketë fëmijë.
Ata nuk i nënshtrohen taksave speciale siç ndodhte në Rusinë sovjetike, as nuk dëbohen nga shtëpitë e tyre siç ndodh edhe tani në disa vende të varfra. Njerëzit pa fëmijë janë, megjithatë, janë objekt i kritikave të forta. “Të mos kesh fëmijë është një zgjedhje egoiste”, ka thënë Papa Francesku, ndoshta duke lënë mënjanë atë që thotë Bibla për të mos paragjykuar të tjerët. Të tjerë vënë në dukje se ata që nuk janë prindër nuk arrijnë të sjellin punonjës për të ardhmen që të paguajnë për pensionet e tyre. Politikanët pa fëmijë akuzohen se nuk kanë një status të përshtatshëm në shoqëri. “Ai na flet për të ardhmen, por ai nuk ka fëmijë!”, ankohej Jean-Marie Le Pen, bashkëthemeluese e Frontit Nacional për Emmanuel Macron, i cili fitoi zgjedhjet për t’u bërë president i Francës. Sulme të ngjashme për Theresa May dhe Angela Merkel gjithashtu nuk kanë ngjitur – por kërkuesit kanë zbuluar se shumë votues dakordësohen në heshtje.
Akuzat ndaj personave pa fëmijë duhet të tejkalohen, së bashku me keqdashësi të tjera sociale. Në shumë vende të pasura, midis 15 deri në 20 për qind e grave dhe një proporcion pak më i madh mes burrave, nuk do të kenë fëmijë. Kategoria është shtuar. Disa kanë problem mjekësore, të tjerë nuk kanë arritur të gjejnë personin e duhur në kohë, por ka nga ata që kanë vendosur të mos duan të kenë. Rënia e fertilitetit në vendet e pasura mund të luajë gjithashtu një rol në gjithë këtë. Çfarëdo qoftë shkaku, sulmet ndaj personave pa fëmijë janë të pabaza.
Nëse ata janë egoistë, kjo është një mënyrë e çuditshme për ta treguar. Ata kanë më shumë gjasa të themelojnë fondacione bamirësie sesa gjithë njerëzit e tjerë që kanë pasardhës, dhe shumë më tepër gjasa të dhurojnë para për kauza të mira. Sipas një vlerësimi amerikan, fakti i thjeshtë i të mospasurit fëmijë e rrit shifrën e parave që ai dhuron për bamirësi me mbi 10 mijë dollarë. Ata që nuk kanë fëmijë janë një kundërpeshë e vogël, por e dukshme ndaj prindërve të botës, që përjetësojnë palëvizshmërinë në shkallën sociale duke i kaluar avantazhet e tyre sociale dhe ekonomike tek fëmijët e vet.
Fakti që kaq shumë politikanëve të lartë u mungojnë pasardhësit, duhet të xhironte ndjesinë se ata nuk duan t’ia dinë për shoqërinë. Pesë nga vendet e G7 drejtohen nga burra dhe gra që nuk kanë fëmijë. Macron, May, Merkel, Shinzo Abe i Japonisë dhe italiani Paolo Gentiloni kanë gabimet e tyre, por ata nuk janë më pak të aftë sesa Justin Trudeau (i cili ka tre fëmijë) për të mos folur për Donald Trump (i cili ka pesë). Mundësitë e tyre për nepotizëm janë të kufizuara. Dhe ata i kursejnë vendeve të tyre spektaklin e dinastive politike që sjellin mediokritet.
Pa cinizëm
Akuza se personat pa fëmijë nuk arrijnë të mbledhin fuqi nga ana demografike është korrekte, mirëpo është shumë më pak dëmtuese sesa mund të duket. Ata që nuk kanë fëmijë nuk sjellin presion mbi sistemet e pensioneve publike. Përballë përkeqësimit të numrit të punonjësve në krahasim me pensionistët, qeverive u duhet të ndërmarrin gjëra jo të pëlqyeshme si ulja e pensioneve në shuma jo dhe aq bujare, si në Japoni, ose të pranojnë më shumë emigrantë, si kanë bërë disa vende perëndimore.
Por që të financojnë në terma afatgjatë pensionet publike, në fakt, ato nuk kanë nevojë për më shumë prindër. Në vend të kësaj, ka nevojë për më shumë fëmijë. Eshtë e mundshme që të kombinohet niveli i lartë i mungesës së fëmijëve me një nivel të lartë lindshmërie. Kjo është gjurma nga kanë ecur vendet perëndimore një shekull më parë. Irlanda, edhe pse një vend me një lider pa fëmijë, ende ia del me këtë gjurmë sot e kësaj dite.
Të qënit pa fëmijë, po ashtu, u bën të tjerëve një favor duke krijuar vepra të mrekullueshme artistike. Romancierët britanikë kanë qenë veçanërisht të prirur të mos kenë pasardhës: Hilary Mantel, P.G. Wodehouse dhe motrat Brontë.
Në shtator, Britania do të vendosë Jane Austen në kartmonedhat dhjetëpaundëshe. Ky vendim ka rezultuar kontravers edhe pse është e vështirë të kuptohet përse. Pak njerëz kanë shkruar më mprehtësisht për paratë apo familjen- edhe pse Austen nuk u martua dhe nuk pati fëmijë.
Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
