Nga Alba Skëndaj
Sot është gati e pamundur të hasësh një këngë ku në vargjet e saj të ketë një tematike shoqërore. Si në tallava apo dhe në të ashtëquajturën muzikë moderne, e rënë nën diktatin e atyre që as notat nuk i njohin, pa lënë mënjanë shkarrashkrues tekstesh nga më idiotët, gjithçka është lapërdhari.
Nuk i ka shpëtuar kësaj sëmundjeje as festivali tradicional i RTSH-së, ku në mos lapërdhari, tekstet “i bijnë fyellit me një vrimë”, duke u përqëndruar të gjitha tek tradhëtitë në çift, pabesitë e njërit apo tjetrës, shprehur poetikisht dhe muzikalisht në nivelin më mediokër të mundshëm.
Dhe meqë droga është bërë refren jete tek ne, është rasti për të kujtuar se ndër të parët që i ka kënduar vite më parë asaj është pikërisht Ardit Gjebrea. Jo trafikimit por përdorimit. “I thuaj jo”, një tip balade, ku vargjet kanë brenda përgjërimin e përzier me pikëllim të dikujt pa gjini, që fton dikë, mik, shok, të dashur, po ashtu pa gjini, që t’i thotë jo të flamosurit pluhur i thithur apo shiringë. Bëhet fjalë për festivalin e vitit 1994 në RTSH. Kënga i përgjigjej një fenomeni të hidhur që sapo kishte nisur të hidhte rrënjë: drogimit.
https://youtu.be/ldWSRMOboxg
Dy vite më vonë do ishte Eranda Libohova me një fabul të ngjashme si ajo e Arditi. “Kthehu për vete, për mua” – pra gjithashtu një lutje në emër dashurisë apo miqësisë për ta braktisur drogën.
https://youtu.be/BjWzW4L-nN4
Por më herët akoma, do ishte dhe një këngë që paralajmëronte molepsjen nga politika, tërheqjen pas saj dhe rënien si në një epidemi, ku partia vendos dhe mbi çështjen e zemrës, më saktë etja për t’u bërë deputet. Morena Reka do këndonte “Pluralizmin”:
https://youtu.be/myOlcNu7aqI
Ndër vite do i këndohej dhe korridorit të 8-të, lindjes së fëmijës së parë, dhimbjes së një të burgosuri etj. Ndërsa sot, veç tyre, do duhej t’i kushtohej një këngë degradimit të vetë këngës, si një zgjyrë tekstuale nën një lojë të çakërdisur notash, ku gjithçka i drejtohet instiktit sesa ndenjave. /tesheshi.com/
