Tomor Alizoti është sa i vonuar në gjuhën e tij si ish-i përndjekur politik, po aq dhe në vendin e paduhur, krah Berishës. Është viti 2025 dhe narrativat anti-komuniste kanë vdekur me kohë. Ka patur të tjerë para tij më status të ngjashëm, kryesori ndër ta i ndjeri Pjetër Arbnori, por që nuk e përdori të kaluarën e tij në burgjet komuniste për asnjë çast përballë kundërshtarëve socialistë. I takonte më shumë se kujtdo ta bënte, por nuk e bëri. Ndoshta nga fakti se dhe ai zgjodhi të ishte krah Berishës, gjë që nuk ia vlente të tallej më veten. Nuk ka Dhjetor ‘90 që zhbën të qënit e Berishës një ish-komunist, pa kurfarë disidence nën komunizëm, jo si fakt por dhe si frymë. Berisha është tipiku i njeriut të ri. Të tillë e gatoi regjimi, prej një statusi social tipik fshatar, e si të tillë e trajtoi. Prejardhja e tij dhe karakteri, frustracionet me burim social gjithashtu, mu pse i lindur si gjysmëopingë nuk mund ta bëjnë të jetë ndryshe.
Ndaj, qasja e Alizotit me klasa politike e ideologjike duhej të ishte me Berishën e jo me Ramën. Ka ngatërruar keq adresë, gjë që po i kushton rëndë krjimin e një profil politik tërheqës, gjithnjë nëse e ka një projekt të tillë mbi veten, gjë wshtw për të dyshuar gjersa ka zgjedhur rreshtimin krah Berishës. Ai duhej të qe anti-berishisti më i madh para se të gricet me Ramën e të sajojë me të fabula politike të dala boje me të majtë e të djathtë, komunistë e anti-komunistë, tashmë në 2025-ën.
Si pinjoll i një familjeje me emër që u përsekutua rëndë nën regjimin komunist, Tomor Alizoti së pari duhej të merrte një rol lideri mes vetë kastës së të përndjekurve, për ta reformuar e rimodeluar në mendim politik. Kjo kastë sot, më shumë se simpati të ngjall empati për atë se si u zhbë në vite, pa qenë kurrë faktor. E në këtë pozicion, ai jo vetëm të zhbënte berishizmin brenda saj, si një virus që e sëmuri rëndë dhe e la çyryk, por të rithemelonte njëherësh dhe të djathtën shqiptare.
Në këtë aksion, në këtë kauzë, në këtë projekt politik, ai veç ndahet me Berishën e nuk ka gjasë të pikatakohen askund. Kjo duhej të ishte beteja e vërtetë Alizotit, krejt e natyrshme dhe me inteligjencë të spikatur politike, e jo ajo e një lloj donkishotizmi me Ramën, duke huazuar ligjërimet e liga të Berishës me emrin e Kristaq Ramës, të cilat dhe si llogari elektorale e kanë nxjerrë të dështuar. Por nëse Berisha është vërtetuar tashmë si gdhë politik, pse Alizoti, politikan i ri po shkon pas qerres së tij?! Vështirë t’i japësh një përgjigje racionale pse…/teshesh.com/
