Në përditësimin e vazhdueshëm të asaj që po ndodh me palestinezët që nga tetori i vitit të kaluar, Al Jazeera rendit së fundi rrjedhojat e masakrës intensive thuajse njëvjeçare në Gaza: së paku 41118 të vrarë, mes tyre rreth 16.500 fëmijë, më shumë se 95124 të plagosur, më tepër se 10000 të humbur. Më shumë se gjysma e shtëpive të Gazës janë të dëmtuara ose të shkatërruara; dëmtime kanë pësuar 80% e ambienteve tregtare, 85% e ndërtesave shkollore, 65% e rrjetit rrugor, 65% e tokës për mbjellje, dhe vetëm 17 nga 36 spitale janë pjesërisht funksionale. Brutaliteti i pushtuesve u ka marrë jetën së paku 703 njerëzve në Bregun Perëndimor, duke përfshirë më shumë se 159 fëmijë, dhe ka lënë të lënduar 5700 njerëz të tjerë.
Përgjatë një ore në Gaza hidhen 42 bomba, vriten 15 banorë, ndër ta gjashtë fëmijë, plagosen 35 njerëz, dhe shkatërrohen 12 ndërtesa. Deri në fundin e korrikut janë vrarë më tepër se 125 gazetarë, 120 nga të cilët palestinezë.
Pas 16 vitesh bllokade dhe kthim të Gazës në burg të hapur, ai rrip toke i 2.3 milionë banorëve është shndërruar tani në arenë gjenocidi dhe në një gropë përthithëse për rendin dhe ligjin ndërkombëtar të shkelur haptazi, me të dyja këmbët.
Në një kohë që kryerësit e gjenocidit po e humbin çdo ditë e më shumë betejën me opinionin botëror dhe po i ndiejnë erërat e kundërshtisë ndaj sjelljes sadiste e në kundërshtim me çdo normë njerëzore e ligjore, kreu i atij shteti pritet me buzëqeshje vesh më vesh në Tiranë.
Gjuha e trupit e pritësve të tij, e tre krerëve të institucioneve kryesore shqiptare, presidentit, kryeministrit dhe kryeparlamentares, nënkuptonte sfidim të pakënaqësisë popullore ndaj gjenocidit mbi palestinezët.
Gjuha e tyre e drunjtë përsëriti ca fraza të gatshme, të përtypshme vetëm nga ata dhe dëgjuesi në kërkim të një vendpushimi në Beograd dhe Tiranë. Eunukët me ndërgjegje të rraskapitur dënuan 7 tetorin, por nuk qenë në gjendje qoftë edhe të belbëzojnë për terrorin e përditshëm mbi një popullsi të tërë. Zhongleri i
fundit në këtë shfaqje shpërfilljeje ndaj qytetarëve, ndaj realitetit të patrukuar dhe ndaj gjenocidit që deri tani ka marrë mbi dyzet mijë jetë të pafajshme, kryebashkiaku, do të thërriste në pjesën e caktuar për të luajtur dhe një qenie me dy këmbë e me veshje kleriku, si për ta çuar akoma më tej provokimin.
Mendje të njëjta kishin planifikuar me gjasë atë ditë një përplasje boshe parlamentare për të tërhequr vëmendjen nga një qëndrim krejt i padenjë, pa din e pa iman, siç do të thoshte kryeaktori, kryetari i qeverisë, vetë protagonist çuditërisht pas shumë kohësh në atë sallë; zhurmë dhe fjalor përgjegjës për përcjellje imagjinatash pornografike. Asgjë nuk pipëtinte në të vërtetë
në Tiranë, askush (me përjashtime skajore) nuk pati guximin të thoshte qoftë dhe një fjalë atë mesditë dhe atë mbrëmje.
*
Në përkufizimin e moralit, në fjalorin e gjuhës shqipe lexohet: “Tërësia e parimeve, e normave dhe e rregullave… që përcaktojnë sjelljen e veprimtarinë e njerëzve në shoqëri; vetë sjellja a qëndrimi i njeriut sipas këtyre parimeve, normave e rregullave.” Mbi ç’parime mund të jetë gatuar një gjellë e tillë e pangrënshme?! Shtysat konformiste dhe narciste nuk përbëjnë bazë për justifikim. I njëjti kryeministër i etur për vetafirmim përplasej para një viti me ambasadorin rus në Këshillin e Sigurimit dhe i kërkonte ndalimin e luftës. Koncepti i tij mbi luftën dhe të drejtën ndërkombëtare ngjan të ndryshojë sipas koniunkturave…
Por kur morali dhe ndërgjegjja përzihen me koniunkturat dhe oportunitetet, ajo çka del është dyfytyrësi, pragmatizëm, arrivizëm, dhe, më kryesorja, amoralitet.
*
Pasi Hungaria është i vetmi vend që i garanton sigurinë dhe mosshfaqjen e flamujve palestinezë, përfaqësuesja izraelite luajti në fillim të javës në Budapest ndaj Italisë. Dhjetëra tifozë italianë i kthyen shpinën fushës në shenjë proteste kur u luajt himni izraelit. Ata bënë aq sa mundën për të shprehur qëndrimin e tyre. Një grusht njerëz u treguan shumë më lart moralisht se autoritetet shqiptare!
“Në anën e duhur të historisë” e quajti vendin tonë vizitori izraelit në deklaratën e përbashkët për shtyp me kryeministrin pritës. Çështja e moralit sigurisht që nuk përbën interes për të ardhurin, por fatkeqësisht nuk duket se përbën dhe për palën tjetër.
“Kush nuk mëshiron, nuk mëshirohet”, është një thënie profetike; e një tjetër, “Nëse nuk ke turp, bën ç’të duash”.
