Nga Mensur Krasniqi
Është hall me shku në një “t’pame” n’shqiptarinë e Maqedonisë se vjen puna dhe e ndjen veten si në ato kafehanet ku flitet e bërtitet gjithë ditën e lume për politikë. Është në fakt një fenomen mbarëshoqëror ky, por sidomos në trojet shqiptare, ku në mortë o do plas ndonjë e qeshur o do shërthejë muhabeti i politikës.
“Selam Alejkum! Zoti n’xhenet rametliut(të ndjerit) e familjes sabrin(durimin)”, vetëm kaq janë fjalët sa i përket “t’pames” tek familjet shqiptare në Maqedoni dhe më pas nxehet muhabeti me të tjera tema e të tjera personazhe veç vdekjes, të vdekurit e të afërmve të tyre, të cilët mbesin në plan të dytë.
Si rregull, logjik gjithashtu, puna e do që ato pak këmbime fjalësh e bisedash të silleshin e përsilleshin tek vakia. Por siç duket, parimi që “jeta vazhdon” nis e mishërohet pikërisht në rrufitjen e tretë dhe të katërt të kafesë së hidhur të vdekjes.
Protagonistë kryesorë dhe nxitës i debateve politike nëpër morte, më së shumti janë disa grupe badihavxhinjësh që e kanë me pasion që të shkojnë për ngushëllime familjare, pra në “t’pame”.
Këta njerëz sapo marrin vesh që dikush ka ndërruar jetë diku, ia behin menjëherë në konakët e hapura për burra, pavarësisht faktit nëse kanë njohje me të ndjerin apo familjarët. Ata shfaqen n’derë me atë ngrysjen në fytyrë siç e do puna dhe vendi, i kanë n’majë të gjuhës të mësuara përmendësh frazat ngushëlluese dhe, në momentin më të parë, sapo ka rënë pak heshtje, e hedhin grepin për të peshkuar tema që kanë politikë brenda.
Ajo çka pritet në të tilla raste, por që nuk ka si ndodh kurrë, është që të ngrihet i vdekuri e t’u thotë: “Platçi! Edhe të vdekur nuk po na lini rehat me politikë!” /tesheshi.com/
