Gjatë Luftës së Parë Botërore, qindra e mijëra fëmijë dhe adoleshentë u bashkuan me trupat luftarake të vendeve ndërluftuese.
Sipas autoriteteve britanike, rreth 250,000 persona nën moshën 18 vjeç u thirrën për të luftuar për ushtrinë kombëtare gjatë kësaj lufte.
Ndër të gjithë fëmijët që luftuan dhe humbën jetën, historia kujton një emër mes të panjohurve: Momçilo Gavriç. Në moshën 8-vjeçare, Momçilo u bashkua me trupat luftarake serbe për t’u bërë ushtari më i ri i Luftës së Parë Botërore.
Ai lindi më 1 maj 1906 në një fshat në Loznica, në perëndim të Serbisë. Momçilo ishte vëllai i tetë midis 11 të tjerëve. Në vitin 1914, forcat austriake pushtuan fshatin e djalit duke e djegur atë dhe duke vrarë disa fshatarë.
Midis të vrarëve ishin prindërit e Momçilos dhe shtatë vëllezërit e motrat e tij. Djali i vogël mbijetoi mrekullisht dhe vendosi të ngjiste malin Guçevo për të kërkuar ndihmë.
Kur mbërriti në destinacion, Momçilo u takua me Divizionin e Artilerisë së Gjashtë. Kjo është dita kur djali u pranua në ushtri si jetim.
Në mes të gushtit 1914, Momçilo, së bashku me Divizionin e Artilerisë së Gjashtë morën pjesë në Betejën e Cerit gjatë së cilës Serbia doli fitimtare mbi ushtrinë austriake.
Menjëherë pas kësaj, 8-vjeçari mori një uniformë ushtarake të përshtatur veçanërisht për të dhe u dallua si një luftëtar.
Në vitin 1915, forcat serbe u mposhtën dhe vendi ra në duart e forcave austriake dhe gjermane. Si i tillë, disa ushtarë serbë u detyruan të iknin drejt Greqisë duke ecur në shtigje të ngushta toke dhe gjatë gjithë udhëtimin u përballën me të ftohtin.
Momçilo u bashkua me grupin që po ikte dhe më vonë u nderua me disa medalje pasi mbijetoi.
Momçilo u shkollua në Selanik ku mori arsimin fillor. Pastaj, shumë shpejt pasi u rikthye ushtria serbe, ai u bashkua sërish me të për të marrë pjesë në betejën e Kaymakchalan në vitin 1916. Gjatë kësaj lufte, ushtari i ri u takua me komandantin ushtarak Zhivojin Mishiç.
Mishiç u befasua me djalin e atëhershëm 10-vjeçar që qëndronte midis linjave luftarake serbe. Nga ana tjetër, komandanti pa ngurrim promovoi Momçilon në rangun e rreshterit.
Gjatë luftës, Momçilo u plagos disa herë, por kjo nuk e pengoi atë që të vazhdonte betejat e tij përkrah ushtrisë serbe. Në fund të Luftës së Parë Botërore, Momçilo përjetoi lindjen e Jugosllavisë.
Pas luftës, djali u përball me disa tragjedi. Rreth vitit 1929, Momçilo u arrestua dhe u burgos për dy muaj, pasi u akuzua se po dezertonte.
Në atë kohë, zyrtarët ushtarakë refuzuan të besonin historitë mbi pjesëmarrjen e tij në Luftën e Parë Botërore, pavarësisht se të gjithë dokumentet e provonin atë.
Momçilo u arrestua edhe dy herë gjatë Luftës së Dytë Botërore, ku ushtarët nazistë e dërguan atë në një kamp përqendrimi afër Beogradit.
Pranë përfundimit të kësaj lufte, Momçilo u arrestua pasi u akuzua nga komunistët se ka punuar me nazistët. Ai u arratis por u dënua me vdekje.
Momçilo jetoi qetësisht deri në vdekjen e tij në 1993, kur ishte 87 vjeç.
Për të përjetësuar kujtimin e tij, autoritetet jugosllave ngritën një monument në Beograd për nderin e Momçilos. Një rrugë në qytetin e Loznicës mori emrin e tij. /tesheshi.com/
