Nga Gani Gashi
Fshati Llokve i komunës së Zveçanit në veri të Mitrovicës, banohet vetëm nga 10 frymë. Të gjithë serbë. Dhe ndër to është dhe Millejina Pavloviq, më e moshuara aty, që as ditën apo vitin kur ka lindur nuk e mban mend. Thotë vetëm se ka lindur për Krishtlindje ortodokse (Bozhiq), para 90 vitesh dhe ka qenë dimër shumë i ftohtë.
“Më duket se kam lindur para 100 vitesh, ndërsa që kam vetëm 90 vjet”, thotë ajo duke nisur rrëfimin e saj për dhinë që i ka ngordhur e që tani nuk ka mundësi ta blejë. Për të dhia ishte mikja më e ngushtë, që jo vetëm e ushqente, por dhe i bënte shoqëri. Dhe ndër vuajtjet më të mëdha të kësaj pleqërie, për të është pikërisht ikja e dhisë në atë botë, siç është ëndërr pasja e një tjetre.
“Kam pasuar vetëm një dhi dhe ajo me la para pak ditësh, ngordhi nuk e di pse’. Nuk kam para për ta blerë një tjetër, por po ta kisha pas një dhi apo një dele do ta kisha më lehtë, bile do të kisha me kënd me u shoqëru”, thotë e brengosur plaka serbe, Millejina Pavloviq.
“Nuk kam fëmijë se kurrë nuk jam martuar, prindërit më kanë vdekur kur kam qenë shumë e re, ndërsa unë me një vëlla jemi munduar tërë jetën që të mbaje vetveten. Por vëllai më ka vdekur para më shumë se 10 vitesh dhe që nga atëherë unë jetoj e vetme”, rrëfen ajo me ankesat që nuk i kanë të sosur: “Shëndetin e kam të rënduar dhe jam shumë e sëmurë, ndërsa tek mjeku ndonjë herë më dërgojnë disa fqinjë të mi”.
Sipas saj, fshati tani ka mbetur i thatë, nuk ka të rinj pasi të gjithë kanë ikur për shkak të kushteve të vështira të jetesës.
Millejina nuk dëgjon lajme, por dëgjon vetëm muzikë. Por kjo nuk e ka penguar që të arrijë në konkluzionin se politikanët janë rrenacakë dhe nuk interesohen fare për të varfëritë dhe të moshuarit.
“Televizor nuk kam, por kam një radio dhe dëgjojë muzikë e asnjëherë lajme. Nuk i dua lajmet, pasi që të gjithë politikanët po rrejnë, edhe tonët edhe të tuajt (pra serbët dhe shqiptarët v.j), ata po i mbushin vetëm xhepat e vet me para”, qahet Millenija.
“Unë jam e moshuar, nuk di shumë, por një gjë e kam kuptuar se askush nuk çan kokën për të varfëritë dhe të moshuarit”.
Ajo thotë se përmes bashkëfshatarëve i kam dërguar një kërkesë kryetar të Komunës së Zveçanit, Vuçina Jankoviqit, që mundësisht të mund t`i blente një dhi, por deri më tani asnjë përgjigjeje i është kthyer për kërkesën e saj modeste nga komuna së cilës i përket.
“Po thonë se Serbia dhe Kosova po jep pare për neve serbet, por ne katundarët që jemi të varfër dhe të moshuar këto para dhe ndihma nuk po i shohim se ku po shkojnë”, vijon ankesat plaka serbe, ku në çdo dy tre fjali përmend dhinë e saj që e ëndërron aq shumë.
“Po ta kisha një dhi, do të kisha kënd ta ruaj e me kënd të flas’, thotë ajo edhe në gjuhën shqipe.
“Po, di shqip nga pak, pasi që më parë kemi pasur shumë duke u endur në Mitrovicë. Po atje kemi mësuar edhe shqip të flasim.
Portali tesheshi.com ka provuar që të marr një prononcim rreth kërkesës së plakës Millejina Pavloviq drejtuar Komunës së Zveçanit, por zyrtarë e kësaj komune nuk kanë pranuar që të flasin për këtë.
Dhe në fakt është një gjë lehtë e konstatueshme se institucionet e Kosovës, përkatësisht ato të Komunës së Zveçanit, fare nuk merren me kushtet që janë duke jetuar banorë nëpër fshatrat të kësaj komune.
Që nga paslufta, asnjë kryetar i Komunës nuk e ka vizituar fshatin Llokve, pra aty ku jeton dhe plaka Millejina Pavloviq.
Llokva është fshat kodrinor – malor që shtrihet në bjeshkët e Rugoznës që lidhin Kosovën me Serbinë, përkatësisht Komunën e Zveçanit me qytetin e Novi Pazarit të Serbisë.
Vite më parë banorë e atyshëm janë marrë edhe me bujqësi, ndërsa tani merren vetëm me blegtori dhe atë shumë pak, pasi që mbajnë ndonjë kafshë vetëm sa për të mbajtur veten e jo për ndonjë biznes. Tokën më nuk ka kush ta punojë sepse të rinjtë kanë ikur prej aty dhe tani toka këtu është katandisur në djerrinë ose livadhe. /tesheshi.com/
