Pyetja nuk mund të bëhet “a e mbani mend Lisen Bashkurtin?” por “A e mbani mendi ish-kreun e Rinisë Komuniste në fund të regjimit të Hoxhës, fjalëmbajtësi gati kryesor në mitingun e PPSH pas hapjes së ambasadave?”. Kjo sepse, pas 30 vjetësh rehabilitim krahinor (nga Berisha) dhe vetërehabilitim diplomatik, është përfshirë në politikën e ditës duke ndryshuar stil narrativ.
Nga Bashkurti i qetë, pa gricje me kënd, duke i qëndruar larg skalioneve të politikës e mëshuar më tepër profilit të njeriu të urtë në çështjet e diplomacisë, m’u në kohën e maskave ka hequr një maskë 30-vjeçare dhe, pa drojë, pa elegancë, është shndërruar në një egërsirë tipike politike, duke u futur në llogoren Meta, e qëlluar fort prej aty Ramën.
Disa shkrime të fundit të tij, pasqyrojnë më së miri metamorfozën e njeriut që, nëse do vijonte dhe pak regjimi komunist, do ishte me patjetër një ndër byroistët e kohës. Sigurisht, së bashku me Mehmet Elezin.
Por kujtojmë, kjo dyshe, u tërhoq me stil, pa bërë zë, pas rënies së regjimit dhe, me ndihmën e bashkëpatriotit të tyre Berisha, volën kënaqshëm frytet e kohës së re; jo se ua pasuruan apo u morrën me afera, por s’i ngacmoi askush si “ishër” të fortë regjimi, e për më tepër ia kaluan paq vite larg Shqipërisë me poste ambasadorësh në vende si Gjermania e Zvicra. Anti-komunizmi selektiv i PD-së, iu dhuroi shumë më tepër se çdo u kish dhuruar dhe vetë regjimi.
E ndërsa Mehmet Elezi iu përkushtua dhe punës akademike me disa botime, Lisen Bashkurti iu kushtua diplomacisë, me themelimin e një shkolle me kurse për diplomaci, si dhe duke ofruar analiza, të cilat mbetën gjithëherë periferike, siç vetë ai ka qenë periferik në zhvillimet e tranzicionit.
E në këtë kuptim, metamorfoza “Meta” që ka pësuar Bashkurti së fundi, ia heq të gjithë investimin 30-vjeçar në krijimin e një “burri të urtë”, duke riaktivizuar afshin rinor për karrierë politike, kësaj here me flamurin anti-Rama të Metës dhe për Metën.
Një prej shkrimeve që shënon kalimin e tij nga urtësia diplomatike te vlimi “Meta”, është ai me titull “Dyshja Rama-Cakaj, eksperiment i dështuar me diplomacinë shqiptare”. Aty, pas sulmon këtë dyshe me një fjalor deri më sot të panjohur për të, i mëshon, edhe pse mëton të jetë njohës profesionist i diplomacisë, mitit “të ndryshimit të kufijve nga Rama”.
“Mbas viteve 2017, e sidomos në vitet 2018-2020 diplomacia Rama-Cakaj u josh nga mjedisi Ballkanik për të hyrë në skenare tejet të vjetra, por me petka të reja. Projekti i parë ishte ai i ndarjes së Kosovës, i cënimit të integritetit territorial të saj, duke mbështetur kështu planin e vjetër të Nacertanjies, të Cubrilovicit, të Andricit, të Memorandumit MANU, të Covicit e të Milloshevicit-zgjerimin territorial të Serbisë në drejtim të territoreve shqiptare”, shkruan pra kështu Lisen Bashkurti.
Më pas, godet vizitën e Ramës në Turqi, nën titullin: “Rama-Erdogan në Ankara, u mbars mali dhe polli një mi’”, ku nën nëntitullin “Tam-tame e tambure, një qese si poture”, shkruan:
“çfarë prodhoi takimi Rama-Erdogan? Pa pezhorativizëm mund të shprehemi se ngjante me shprehjen tonë popullore ‘u mbars mali dhe polli një mi’”.
Dhe, si për t’i vënë vulën konvertimit në “Metizëm”, edhe një shkrim me titull tipik ZP-sit, si “Gjykata Kushtetuese dhe kontributi historik i Presidentit të Republikës për ringritjen e saj”.
Aty shkruan: “Dje u ngrit Gjykata Kushtetuese, pas tre vitesh mosfunksionimi. Ishte vendimi i Presidentit Meta që e realizoi këtë ngjarje të jashtëzakonshme për Shqipërinë, demokracinë, shtetin ligjor, të drejtat e njeriut dhe për përshpejtimin e hapjes së negociatave për anëtarësim në Bashkimin Evropian.
Me këtë rast Ambasadorja e SHBA, Yuri Kim, përshëndeti posaçërisht Presidentin Meta si mbrojtës i Kushtetutës në këtë proces. Gjithashtu, diplomatë e zyrtarë të lartë të BE e përshëndetën këtë arritje të Shqipërisë”, shkruan pra Lisen Bashkurti, pasi shqyen sytë nga e pabesueshmja.
Sigurisht, nga që s’ka mundur të jetë lajm gjatë gjithë tranzicionit, nuk ka qenë lajm dhe në këtë rast. Por ia vlen të jetë lajm, për të kuptuar se ç’fallsitet tragjik është një pjesë e elitës, sidomos ajo me trashëgimi komuniste. /tesheshi.com/
