Kreu demokrat Basha përkujtoi me anë të një mesazhi 28-vjetorin e RD-së, organit të PD-së, një prej gazetave që bëri historinë në daljët e para të saj, fillimisht me një numër, ditën e martë, e më pas me dy numra, të martë e të premte, për t’u shndërruar në të përditshme vitet pasuese.
Basha, në mesazhin e tij, me të drejtë shprehet se “ajo ishte edhe fidanishtja e brezit të parë të gazetarëve dhe analistëve të medias dhe të fjalës së lirë”. Sepse vërtet, një pjesë elitare e kohës, pavarësisht dritë-hijeve në kontekstin politik – dy prej kryeredaktorëve të saj të parë, Frrok Çupi e Preç Zogaj, i pari vinte nga ZP e i dyti rezultoi më vonë bashkëpunëtor i Sigurimit – ishin ata që i dhanë shpirtin RD-së. Ndërsa Ben Blushi që më pas do ishte një socialist në kuptimin partiak të fjalës, aty u gatua, bashkë me të tjerë si ai.
E megjithatë, “fjala e lirë” që shënjtërohet në mesazhin e Bashës, dedikuar RD-së dhe vetëm asaj, pati dhe ajo një histori aspak të këndshme në fillimet e veta. E kjo ngjashëm si me PD-në. Çfarë ndodhi në PD, ku që në shpërgënj nisën ndarjet dhe përplasjet, ashtu dhe në RD nisën trazimet ku “viktimë” e parë dhe mu e “fjalës së lirë”, do ishte Frrok Çupi, i sikterisur nga Berisha. Njeriu i ardhur nga ZP si mjeshtër reportazhesh mbi arritjet e socializmit, sidomos në fshat, koleg me Fahri Ballin, sot e mot ç’prej ndryshimit të sistemit i konsideruar si kamikazi mediatik i PD-së, do bëhej i famshëm me shkrimin e tij “Tao tao..”, dedikuar Adil Çarçanit, por që më pas do nxirrej jashtë redaksisë edhe duke u shkarkuar si kryeredaktor, për t’u shndërruar në pak kohë në një mitralier mediatik kundër Berishës.
E nga ana tjetër, Basha e vlerëson RD-në e sotme me një superlativë të tepruar.
“Rilindja Demokratike është sot një nga të paktat media të lira në Shqipëri që lufton për interesin publik. Urimi im është që të vazhdojë të mbetet përherë e tillë”, shkruan Basha.
I njohur për dogmatizmin e theksuar, a më saktë ligjërimin e klisheizuar deri boshësi e varfëri, Basha ndoshta nuk e ka të qartë se çdo të thotë “fjalë e lirë” në kontekstin mediatik. Mjafton që një media t’i mundësohet aktiviteti dhe këtu “fjala e lirë” është plotësuar si mision. Duke patur parasysh kontekstin e përdorur, duke i mëshuar tezës politike se mediat sot janë “blerë nga Rama”, Basha duhet ta kuptojë se te “fjala e lirë” përfshihet dhe zgjedhja e çdokujt, çdo media, për të patur linjën e vet editoriale, pro apo kundër qeverisë, për arsye pragmatike apo ideale, për qejf apo për hall. Media mund të gjykohet vetëm nga kriteri i të vërtetave apo gënjeshtrave që përçon, apo i etikës se si, gjithashtu nga sensi profesional në qasje dhe raportim, por zgjedhja se ç’anë do mbajë është “fjalë e lirë”. Madje në këtë pikë, konteksti i vlerësimit të RD-së si “e rrallë” për “fjalën e lirë” në tregun e sotëm mediatik, është një teprim deri dhe fyes për inteligjencën. Një organ partiak është i dënuar mos jetë i lirë dhe mu për këtë arsye riskon në tirazh. Nëse i referohemi i këtij të fundit, me gjasë treguesit janë po aq trishtues sa ato elektoralë që ka PD-ja.
E pra, teza e promovuar me të madhe sot si nga tribunat politike të opozitës e si nga mediat pranë saj, se “Rama kontrollon 85 përqind të mediave”, është më e pakta një parazitizëm në mendim. E njëjta gjë është thënë dje dhe për Berishën kur ishte në pushtet. E megjithatë, goditja që morri qershorin 2013-ës, ishte dhe si pasojë e “fjalës së lirë” në media. Sot gëlojnë portalet anti-qeveritare, ku madje dhe një paçavure e gazetarisë që njihet me një akronim tregërmësh, të cilat përbëjnë emrin e shkurtuar të një fjalie idiote thënë me theks tirons, e që klikohet përgjithësisht nga njerëzit me përtesë mendimi e të dashuruar me memet, përbën “fjalën e lirë” me të cilën punon dhe Berisha duke e shfrytëzuar si lëndë të parë denoncimesh në statuset e veta të përditshme. Pra, si RD janë të gjithë: të gjithë janë “fjalë e lirë”, për ta transmetuar atë si të duan. /tesheshi.com/
