Një mesazh i kreut të PD-së, Lulzim Basha drejtuar pjesëmarrësve në Samitin e Diasporës, e ka zhvendosur atë nga politika tek shoqëria civile. Nëse dikush i painformuar mbi statusin e Bashës do e kishte lexuar atë, patjetër që do e merrte si të një individi të shoqërisë civile; e, nëse do i ishte thënë që ai është i liderit të opozitës që ka qenë 8 vite në qeverisje duke mbajtur postet më të rëndësishme në kabinet, do ishte çmerritur nga kjo e dhënë.
Vërtet që pjesa e parë e mesazhit të Bashës ka një vërtetësi trishtuese. Ai meriton një “bravo” të madhe që e cek atë që në fakt është drama më e madhe e këtij vendi më shumë se gjithçka tjetër: Ikja! Dhe jo vetëm si ikje fizike, që në fakt karakterizon çdo kohë të tranzicionit, ku më pak e ku më shumë; por psikologjia dominante e ikjes, e cila nuk ka pësuar rënie kurbe për asnjë çast, pavarësisht se kush ka qeverisur.
“Braktisja e Shqipërisë është kërcënimi kryesor ndaj të ardhmes së vendit dhe të vetë kombit tonë. Pak ditë para se ju të vini në Tiranë, mbi 100 mijë shqiptarë kanë aplikuar për të disatën herë për të emigruar në SHBA, ndërkohë që dhjetra mijra të tjerë përpiqen çdo vit të emigrojnë në Europë, Kanada dhe kudo tjetër në botë. Në 5-10 vitet e ardhshme, numri i shqiptarëve të lindur në Shqipëri të cilët janë vendosur përgjithmonë në vende të tjera do jetë më i madh se ai i atyre që jetojnë në Shqipëri.
Kjo dramë kombëtare është akoma më e rëndë për shkak se nga Shqipëria janë larguar dhe po largohen më të diturit dhe më të zotët. Çdo vit, mijëra mjekë, inxhinjerë, artistë, sportistë, pedagogë, profesionistë dhe sipërmarrës të arrirë braktisin vendin e tyre. Akoma edhe më i dëmshëm është largimi i rinisë: kryesisht për këtë shkak, mosha mesatare e popullsisë është rritur nga 26 vjeç në vitin 1991 në rreth 38 vjeç sot.
Shqiptarët kanë ikur, po ikin dhe duan të ikin masivisht për arsyen më të rëndësishme njerëzore: atdheu i tyre nuk ju ofron mundësi për një jetë të mirë dhe të denjë. Ju e dini më mirë se unë sa e madhe është dhimbja e ikjes, që të ther në zemër dhe në gjithë qenien, por ju jeni dëshmia e vërtetë sa i madh është dëshpërimi kur kupton se atdheu nuk të jep asnjë shpresë për të përmbushur qëllimet dhe ëndrrat e jetës me punën, talentin, zotësinë dhe ndershmërinë tënde”, thoshte Basha në mesazhin e tij.
Por ai është drejtues i opozitës dhe ka të tjera llogari kur i thotë gjërat, kur i evidenton të këqiat, kur vë gishin mbi plagë. Ajo është llogaria e rritjes së kuotave të vetvetes në publik e uljes së atyre të pushtetit, gjë krejt normale brenda diskursit politik. Por një tjetër llogari e nxjerr atë në pozita tejet paradoksale: e djeshmja si qeveritar duke patur përgjegjësi jo të vogël. Lulzim Basha ka qenë deri diku dhe fytyra dubluese e Berishës në pushtet për dy mandate rresht; e jo vetëm që i ka munguar ky ligjërim kritik dhe plot dhembshuri mbi vendin, por nuk ka themeluar asnjë standart mirëqeverisjeje në terma ekonomikë, në terma shtetformues, në terma morali, e mbi të gjitha në terma drejtësie (meqë ka qenë edhe ministër i Drejtësisë), për t’jua bërë të dashur Shqipërinë shqiptarëve.
“Pengesa kryesore për mospërmbushjen e ëndrrave të shqiptarëve është politika, e cila më shumë se interesit të përbashkët dhe atij kombëtar i ka shërbyer pasurimit dhe pushtetit të një pakice, e cila sot sundon e patrazuar në politikë, ekonomi dhe shoqëri.
Shqipëria nuk mund të ndryshojë nëse ne nuk do të ndryshojmë politikën e saj, për ta vënë atë në shërbim të qytetarëve përmes përfshirjes dhe jo përjashtimit, përmes konkurencës e pluralizmit dhe jo autokracisë, përmes sundimit të ligjit dhe jo sundimit të drejtuesve, përmes meritës dhe jo klientelizmit, përmes transparencës dhe jo fshehtësisë”, shprehet Basha në pjesën e dytë të mesazhit të tij. Siç vihet re, ai i lëshohet politikës kur në fakt lë hapësirë për t’u nënkuptuar qeverisja; e megjithatë, edhe pse është treguar korrekt në etikën e këtij ligjërimi – duke e përgjithësuar pra akuzën – ai del paksa lakuriq në këtë lloj adresimi akuzues, pasi përdor vetën e tretë ndërkohë që duhet të përdorte veten e dytë shumës: “ne, politika…”
E thotë këtë pak më poshtë, por me një kontekst të dukshëm interesi politik duke e lënë mënjanë “paanësinë intelektuale”.
Me pak fjalë, ajo çfarë bën përshtypje tek ligjërimi i Bashës, siç në këtë rast, është përpjekja e tij për t’u rindërtuar nëpërmjet harresës; harresës për ç’ka lënë pas si përvojë politike edhe personale, duke ofruar imazhin e kuruar të një njeriu që vjen si shpëtimtar në emër të aksionit civil. /tesheshi.com/
