Nilufer Aydin, 49 vjeç, e cila drejtonte një punishte tekstili në Stamboll për shumë vite, u bë pronare e një ferme në fshatin e burrit të saj, ku ajo u largua për shkak të ngarkesës së madhe të punës dhe stresit në metropol.
Dhjetë vjet më parë, ajo dhe burri i saj vendosën të mbyllnin punishten e përpunimit të tekstilit në qytet dhe të transferoheshin në fshat.
Siç tha ajo, ata donin të shpëtonin nga jeta e qytetit, trafiku dhe stresi në punë … Ata vendosën të merreshin me blegtori.
“Burri im dhe unë gjithmonë ëndërronim që kur të dilnim në pension do të shkonim në fshat dhe do të merreshim me bagëtitë. Ndërsa po ëndërronim, mbyllëm punishten dhe vendosëm të ktheheshim në fshat. Kur erdhëm ne nuk dinim asgjë për të. Ne dinim për kafshët, aq sa u informuam përmes televizionit”, tha Nilufer.
Ata janë shumë të lumtur në fshatin Aksicim, në Turqinë veriperëndimore.
“Jeta është e bukur për ne. Jam i lumtur për zgjedhjen e bërë. Kemi një jetë të bukur. Në fshat kur bëni diçka, koha kalon shpejt.
Ëndrra ime për fshatin është realizuar. Çdo punë e bërë me dashuri është e suksesshme. Shumë na kanë pyetur pse kemi ardhur nga qyteti në fshat, pasi nëse ata do të ishin në vendin tonë nuk do ta kishin bërë këtë gjë. Por unë thjesht po shijoj jetën time,” tha Nilufer.
Sipas saj, rritja e bagëtive nuk është një punë e lehtë, por kur bëhet me dashuri, atëherë është edhe e suksesshme. Ata e filluan fermën me një numër të vogël bagëtish, por sot ata kanë 80 bagëti në fermë.
Siç tha ajo, njerëzit në qytet në përgjithësi nuk e shohin se si rriten fëmijët e tyre, sepse janë të zënë me punë dhe të dominuar nga një stil stresues jete.
“Në Stamboll, shkoja në punishte me rrezet e para të diellit e ikja me ikjen e tyre në perëndim. Nuk pashë se si u rritën fëmijët e mi. Jeta në qytet është gjithmonë e rrokopujshme. Ndërsëa jeta në fshat nuk është aq e varfër sa ç’e mendojnë njerëzit. Eshtë e kundërta, është një kënaqësi e vërtetë. Jeta në fshat u jep njerëzve gëzim, lumturi dhe paqe,” tha Nilufer. /tesheshi.com/
