Dy lajme ka një media online mbi një çështje të trajtuar në studio televizive – pensionet. Në njërën prej
tyre është “llogaria me laps” e të ashtuquajturit ekspert Pano Soko, nga Nisma Thurje, në të cilën saktësohet pamundësia e pensionistëve për të përballuar jetesën me pensionet aktuale që jep qeveria. Ndërsa në lajmin tjetër është ankesa e pensionistëve për pensionet e tyre. Pra, në asnjërin nuk haset formula se si do mundej që pensionet të ishin të larta, afër dinjitozes. Dhe jo formula populiste, por ajo me “laps dhe letër”. Këtë fare mirë mund ta bënte aspiranti për të qenë një ditë qeveritar, pra eksperti i “Thurje”-s, por ai, siç është prirja te të gjthë opozitarët, ndihet i përmbushur te akuza, denoncimi, jo propozimi. Eshtë dhe lloji i gazetarisë që e ushqen këtë lloj prirje. Ndaj nuk dëgjohet kurrë nga moderatorët që kritikëve në studio, sidomos figurave politike, pra zërave opozitare, t’u drejtohet pyetja e llojit: Si do e zgjidhje ti (x çështje) po të ishe në pushtet dhe sipas cilit model?
Ndërkohë, po për pensionet, në përballjen e kryeministrit Rama me Fevziun, ky i fundit nuk denjoi të pyeste mbi pensionet në rajon, se ku ndodhej Shqipëria krahasimisht me ta, se kush ishte më i sukseshëm në këtë drejtim apo se cilin model referues po tentonte të ndiqte qeveria shqiptare, duke e konsideruar me afër kontekstit ekonomik shqiptar. Por jo! Ndërsa narrativa kryeministrore ka prirje propagande, ajo gazetareske ka vetëm prirje ankimtare në emër të shtresës në hall.
Për çështjen e pensioneve, është Mero Baze që deri më tani ka hedhur idenë e “pensioneve speciale”, duke pra qenë i vetmi personazh mediatik me një ide mbi këtë çështje. Por dhe Baze nuk ka shkuar më tej duke shpjeguar se pse “pensionet speciale” janë zgjidhja më ideale bazuar në “laps e letër”, ç’vend i aplikon dhe si është rezultantja ekonomike e tyre. Ndaj, më shumë se problematikat e mprehta shqiptare, më problematike është trajtimi i tyre i cungët në debatin publik, me autore vetë median që më shumë se qartësim sjell hutim. /tesheshi.com/
