“Ja si e vramë familjen!”, “Ja si e përdhunova të miturën”, “Ja si e kryem krimin”. Këta janë titujt që më gjëmojnë në kokë çdo mëngjes kur hap për të lexuar mediat. Sot ishte pikërisht i pari: “Ja si e vramë familjen!” Nuk hyra ta lexoj shkrimin, sepse më krijoi një ankth mendor që në momentin që lexova titullin. S’është e nevojshme emri i medias, por është e disata herë që lexoj tituj të tillë. Xhanëm, kush i ka trajnuar këta gazetarë që për hir të lajmit të na japin tituj që na krijojnë ankth që pa filluar mirë ditën? A vlen lajmi aq shumë? A e mendojnë se lajmet e tyre i lexon kushdo, madje edhe të afërm të viktimave. A e mendojnë traumën që pësohet nga një shkrim i tillë?
“Ja si…” Kjo shprehje më godet në kokë shumë më tepër se çdo gjë tjetër. Të jep atë përshtypjen se ke përballë një vrasës dhe ai po të rrëfen krimin dhe ti vazhdon të ndihesh keq e më keq.
Nuk e di ende se sa e rëndësishme është të dimë detajet e një vrasjeje. Në aq sa kam lexuar në vitet e mia, përveçse shoqërisë i bëjnë dëm lajme të tilla, asgjë të mirë nuk sjellin. Megjithatë, gazetarët vazhdojnë të godasin me to, të shesin me to, të përfitojnë rrogën me to.
E atëherë, më vjen edhe mua të luaj me një titull të tillë. Ndoshta që edhe ata ta vënë veten në vendin tonë dhe të provojnë të njëjtin ankth. Ndaj do doja të imagjinonin pak teksa lexojnë titullin: “Ja si i vrava gazetarët!”
Nënshkruar nga: A.Sh.
