Nga Bujar M. Hoxha
Barcelona, Atletiko e Madridit dhe Reali i Madridit kryesojnë kampionatin në Spanjë, Napoli e Juventusi bëjnë të njëjtën gjë në Itali, e po kështu Bajerni i Mynihut dhe Borusia e Dortmundit në Bundesligë. PSG-ja në futbollin elitar francez është një tjetër histori, me një dominim absolut. Janë të tëra skuadra të njohura, e kryesimet e tyre në kampionatet respektive janë të pritshme. Ngjajnë këto kampionate si gjella pa kripë, e cila nuk ka shije. E njëjta melodi, e njëjta rrëfenjë.
Por nuk ngjet kësisoj në Anglinë e mbuluar nga retë, ku Lestër Siti (Leicester City) i ka nxjerrë zbuluar qindra analistë e njohës të përkryer të futbollit, që ende nuk u besojnë syve tek shohin atë që mund të jetë befasia më e madhe e tërë futbollit anglez. Prandaj ky sport është më tërheqës në ishull, ndonëse jo më i bukur se diku tjetër.
Lestëri fitoi këtë fundjavë ndaj Mançester Sitit. Fitoi në mënyrë bindëse, në rezultat e në lojë. E për më tepër, në fushë kundërshtare. Me një kundërsulm të përkryer, me një skuadër të vendosur jashtëzakonisht mirë në fushë.
Dhe Lestëri kryeson në Premier League.
Përmasa gjigande e surprizës bëhet fare e dukshme kur sheh se Lestëri ka 53 pikë pas 25 ndeshjesh, ndërkohë që më shumë pikë ka mbledhur në një sezon të tërë, në atë të viteve 1999-2000. 55 pikë është kulmi i Lestërit, i arritur atëbotë.
Lestëri shpëtoi paq sezonin e shkuar, duke e siguruar qëndrimin në Premier League pas shumë mundimesh. Por të gjithë në Angli filluan të buzëqeshnin tërë ironi e ta quanin punë të mbaruar rënien e Lestërit një kategori më poshtë këtë sezon kur drejtuesit e klubit vendosën të ulnin në stol romanin Klaudio Ranieri. Me një karrierë të gjatë si trajner, por me vulën si një humbës i paparë, Ranieri qe turpëruar së fundi si drejtues teknik i përfaqësueses greke, duke u shkarkuar në pak muaj pas rezultateve tmerrësisht të këqija.
Dikur në drejtimin e Valencias, Atletikos së Madridit, Çelsit, Parmës e Juventusit, Romës, Interit e Monakos, Ranieri do të kënaqej me detyrën e re si trajner i Lestër Sitit, edhe pse do duhej të duronte romuzet e anglezëve. “Një zgjedhje pa frymëzim” do ta quante ish-sulmuesi i famshëm i Anglisë, Geri Lineker, vendimin për uljen e Ranierit në stolin e Lestërit. Kaq mjafton për të kuptuar se anglezët i kishin dhënë shkelmin Lestërit pa filluar kampionati.
Dhe ironia është therëse: njeriu që u dëbua nga përfaqësuesja greke po tenton të bëjë me Lestërin surprizën e dytë të madhe të dekadave të fundit në futbollin europian pas shpalljes së Greqisë kampione e Europës në vitin 2004.
Për t’u kthyer te lojtarët, që as krahasohen nga emrat e nga shifrat me yjet e Çelsit, Arsenalit, Mançester Sitit e Mançester Junajtedit, Totenhemit e Liverpulit. Me një Shmajkel në portë që kurrë nuk e pati shkëlqimin e të atit. Me Huthin në mbrojtje, që nga një prej lojtarëve gjermanë më premtues, ka një karrierë në tatëpjetë. Me algjerianin Mahrez që po kërkohet nga shumë ekipe, që përvojë ka veç nivelet e dyta të futbollit francez. E me Vardin (Jamie Vardy) që është pabesueshmërisht golashënuesi më i mirë i Premier League-s pasi ka luajtur me skuadra krejtësisht mediokre. Lojtari që nuk e njihte askush, është sot më i kërkuari. Por ai ka dhënë dhe një provë burrërie e virtyti: ka zgjedhur të respektojë klubin e të mos rendë pas parave. Do të qëndrojë te Lestëri deri në 2019-ën, edhe pse mund të ishte mbuluar me euro teksa e kërkonin një mori skuadrash.
Pak ekipe kanë mundur ta prishin hegjemoninë e emrave të mëdhenj në futbollin anglez, e megjithatë, jo kaq pa peshë si Lestëri. Në shekullin e ri kampionë janë vetëm Mançester Junajtedi, Arsenali, Çelsi e Mançester Siti.
Reali i Madridit, Valencia, Barcelona e Atletiko e Madridit janë kampionët e Spanjës që nga 2000-shi e këtej.
Roma, Juventusi, Milani e Interi e kanë merituar titullin kampion në Itali në të njëjtën periudhë.
Në Gjermani e kanë ngritur trofeun e skuadrës më të mirë në këta 15 vite Bajerni i Mynihut, Borusia e Dortmundit, Verder Bremeni, Shtutgarti e Volfsburgu.
Nanta, Lioni, Bordoja, Olimpiku i Marsejës, Lila, Montpeljeja e Paris Sent-Zhërmeni kanë spikatur në Francë, me titullin e kampionit të kaluar nga njëri ekip te tjetri në një dekadë e gjysmë, në pesëmbëdhjetë sezonet e fundit.
Asnjëra prej këtyre skuadrave nuk ka të krahasuar me Lestërin. Të tëra kanë histori të gjatë, fitore të njëpasnjëshme e jo kështu, por asnjë nga këto emra nuk është kaq modest sa Lestëri.
Prandaj Lestër Siti është një përjashtim, një befasi që nuk ka të mbaruar, një çudi në futbollin e milionave.
Prandaj Lestëri duhet ta çojë ëndrrën në fund, edhe si një mesazh, edhe si një mësim: se suksesi nuk blihet vetëm me para, se fitues mund të dalësh dhe veç me pasion, me punë e sakrificë!
Vetëm 13 ndeshje i kanë mbetur Lestër Sitit nga kthimi i ëndrrës në realitet. E pengesa më e madhe është të dielën e 14 shkurtit. Përvoja më e hidhur e Lestërit në këtë sezon është humbja e thellë në shtëpi më 26 shtator të 2015-ës. Sfida ndaj Arsenalit do të përfundonte 2-5. Momenti ka ardhur për hakmarrjen. Lestërit do i duhet të shtrëngojë dhëmbët shtatë ditë më pas.
Që ëndrra të vazhdojë, Lestër Siti duhet të fitojë!
E bukur është kjo ëndërr, jo vetëm për Lestër Sitin! /tesheshi.com/
