Asnjë Papë sovran nuk do të mund të ketë kurrë autoritetin e Françeskut – kjo është teza e historianit të Kishës dhe Papatit, Giovanni Maria Vian në një libër të ri të botuar nga Selia e Shenjtë pak ditë më parë, sipas revistës Le Point në një intervistë për autorin dhe ish-kryeredaktorin e gazetës zyrtare të Vatikanit.
Revista, në një intervistë të përgatitur nga Jerome Cordelier, deklaroi se ky autor italian konsiderohet si një nga ekspertët më të mirë të Vatikanit dhe se ai e ka hulumtuar gjithmonë në mënyrë objektive dhe me një sarkazmë, dhe se në këtë libër ka analizuar Papatin e Benediktit XVI dhe Françeskut nga këndvështrimi i kontekstit të gjatë historik të Krishterimit.
Në fillim të intervistës, i pyetur nëse përshkrimi i tij i Françeskut si “Papa i fundit” ishte një provokim, Giovanni Maria Vian tha se nuk ishte, duke shtuar se ai shënoi fundin e një epoke, siç tha Benedikti XVI në 2016: “Unë nuk i përkas më botës së vjetër, por bota e re ende nuk ka filluar.”
Trashëgimtari i Pjetrit
Vian theksoi se Françesku “është pa dyshim i fundit nga Papët sovranë që kemi njohur në dy shekujt e fundit”. Me të, thotë ai, Papati arriti kulmin e fuqisë së tij që nga konfirmimi i pagabueshmërisë papale në 1870 dhe, si asnjë nga paraardhësit e tij, ai demonstroi rolin e tij si udhëheqës suprem duke riafirmuar sovranitetin papal për të kapërcyer mospajtimin brenda Kishës.
Për më tepër, në kodin e fundit të Vatikanit nga viti 2023, Françesku thekson se autoriteti i tij kohor rrjedh nga fakti se ai është pasardhësi i apostullit Pjetër. Asnjë Papë nuk e kishte pohuar më parë autoritetin e tij si kreu i shtetit për shkak të pozicionit të tij si Peshkop i Romës, duke konfirmuar kështu se Vatikani është një shtet teokratik.
Viani theksoi se Papa Françesku e paraqet veten si një Papë të përulur, por në realitet ai ka autoritet të madh, madje edhe autoritarizëm. Edhe pse kërkon mënyra për t’u konsultuar, në fund është ai që vendos, ndërsa Benedikti XVI ishte më i ndjeshëm se ai ndaj opinionit kolektiv dhe u përpoq të konsultohej me organet e Kurisë Romake.
Megjithëse Papa Françesku është shumë mendjehapur dhe e di se shtetet nuk do të harmonizojnë ligjet e tyre me etikën katolike, ai është kundër abortit, eutanazisë dhe ideologjisë gjinore, duke e bërë atë një Papë mjaft tradicional.
Një shembull i pikëpamjes së tij tradicionale për Katolicizmin është se ai flet shumë për djallin. Megjithatë, atëherë media nuk i publikon fjalët e tij sepse nuk përshtatet me stereotipin mbizotërues të Papës modern.
Nuk realizon asgjë
Imazhi i tij si një “Papë i majtë” e ndjek Françeskun deri në atë masë sa u quajt populist kur ishte në Argjentinë. Në fakt, ai e shikon botën ashtu siç shikon Amerikën Latine dhe për këtë arsye nuk simpatizon Shtetet e Bashkuara, të cilat aty perceptohen si një fuqi koloniale.
Kur bëhet fjalë për luftërat në Ukrainë dhe Armeni, Françesku ishte në shënjestër të kritikave, sipas autorit, sepse ai pretendon se Ukraina është nën tundim të madh, por ai kurrë nuk e përmend Rusinë si agresor, prandaj në sytë e disave ai po mbështet presidentin rus Vladimir Putin. Kur bëhet fjalë për Armeninë, ai foli shumë për gjenocidin që shkaktoi reagimin e turqve, por zgjodhi të heshtë për luftën me Azerbajxhanin.
Autori beson se Francesku po përpiqet të bëjë ndryshime, por për momentin nuk po arrin asgjë. Prandaj, ne mund të japim vetëm një vlerësim të përkohshëm të Papatit të tij. Ndërsa synimet e tij për shumë çështje janë të mira, ato mbeten vetëm synime derisa të përhapen brenda Kishës dhe të zbatohen për pasardhësit e tij.
Kriza në Kishë vazhdon aktualisht me kontradikta të thella. Ndërsa ka një trajtim të rreptë të abuzimit seksual, ish-prifti jezuit Marko Ivan Rupnik, i cili akuzohet për abuzim me disa gra, ende nuk është shkarkuar. Edhe pse fillimisht ai u përjashtua nga funksionet e Kishës, sipas autorit, më vonë dënimi u hoq.
Në fund, Viani beson se Papa Françesku do të ketë sukses për të çuar përpara Kishën Katolike, por duhet theksuar se Kisha po ecën përpara në mënyrë të pavarur dhe është e qartë se fjalët nga Roma, siç përfundon ai, po arrijnë në veshët e katolikëve gjithnjë e më pak. /tesheshi.com/
