Në rrëzë të malit Zlatar në Bosnje, e fshehur nga sytë e publikut, është një nga ndërtesat më ambicioze të ish-Jugosllavisë – Komanda e Luftës Atomike (ARK), e njohur edhe si bunkeri i Titos.
I ndërtuar për të garantuar sigurinë e presidentit jugosllav Josip Broz Tito dhe 350 anëtarëve të rrethit të tij të ngushtë në rast të një sulmi bërthamor, ky kompleks ishte një nga sekretet më të mëdha të shtetit të mëparshëm deri në rënien e tij në vitet 1990.
Ndërtimi i ARK-së filloi në vitin 1953, në kulmin e Luftës së Ftohtë dhe zgjati deri në vitin 1979. I vendosur brenda një kodre afër Konjiçit, bunkeri përfaqësonte objektin ushtarak më të rëndësishëm dhe më sekret në Jugosllavi.
Gjatë 26 viteve të punës në këtë projekt, u investuan 4.6 miliardë dollarë amerikanë, çka flet shumë për rëndësinë që administrata e Titos i kushtoi këtij objekti.
Punëtorët e ndërtimit u zgjodhën me kujdes dhe kaluan kontrolle të rrepta sigurie dhe të gjithë nënshkruan marrëveshje për moszbulim.
Detyra ishte e qartë: të sigurohej një kështjellë e pathyeshme nëntokësore, e cila, në rastin më të keq, do të lejonte vazhdimin e qeverisjes shtetërore.
Një strehë e teknologjisë së fundit
Bunkeri është projektuar si një strukturë e vetë-qëndrueshme me hapësirë dhe burime të mjaftueshme për disa muaj izolim. Brenda tij ka dhoma banimi, salla konferencash, zyra dhe ambiente të tjera të nevojshme që do të mundësonin funksionimin e qeverisë në rast të një krize bërthamore.
I përfunduar në vitin 1979, bunkeri ishte i pajisur me teknologjinë më të fundit të kohës, por qëllimi i tij i vërtetë nuk u vu kurrë në provë. Pas vdekjes së Titos në vitin 1980, objekti mbeti në gjendje gatishmërie, i ruajtur dhe i mirëmbajtur si një pikë kyçe strategjike.
Fati i bunkerëve gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë
Shpërbërja e Jugosllavisë në fillim të viteve 1990 solli një fat të pasigurt për shumë objekte strategjike, përfshirë ARK-në.
Në mars të vitit 1992, Ushtria Popullore Jugosllave (JNA) lëshoi një urdhër për të shkatërruar bunkerin në mënyrë që të mos binte në duart e autoriteteve të Bosnjës. Megjithatë, detashmenti ushtarak i ngarkuar për zbatimin e atij urdhri vendosi të mos e zbatonte atë.
Në vend të kësaj, bunkeri iu dorëzua qeverisë së Bosnje, duke shpëtuar një nga ndërtesat historike më të rëndësishme të rajonit.
Pas dekadash fshehtësie, ARK tani është e hapur për publikun dhe shërben si një atraksion historik. Vizitorët kanë mundësinë të hedhin një vështrim brenda një prej strehimoreve nëntokësore më mbresëlënëse të ndërtuara ndonjëherë në rajon dhe të fitojnë një pasqyrë të infrastrukturës komplekse dhe masave të sigurisë që karakterizuan epokën e Luftës së Ftohtë.
Bunkeri i Titos mbetet një simbol i një periudhe tensioni politik, inovacioni teknologjik dhe një vendosmëri të paprecedentë për të ndërtuar një strehë për skenarët më të keq. Sot qëndron si kujtim i një epoke të trazuar dhe një pjesë magjepsëse e historisë së ish-Jugosllavisë, shkruan Klik.hr. /tesheshi.com/
