Erion Braçe, politikan karriere i PS-së, deputet i rregullt që nga ‘92-shi, është një nga figurat më të spikatura të kësaj force politike. Gjithnjë aktiv në debatin politik, luftarak, idhnak dhe i hidhur në gjuhë, ai ka qenë problematik dhe vetë brenda kampit të tij politik, ku gjithëherë, në zhvillimet e brendshme, ka marrë një pozicion, ka mbajtur një qëndrim, është rreshtuar diku, por gjithnjë me një bindjeje të kompromentuar nga sjellje politike kameleoneske. E ka qenë gjithashtu një “bezdi”, edhe për kampin përballë, pavarësisht në pushtet a opozitë, ku zjarri i tij ligjërimor ka qenë i pakursyer ndaj kundërshtarëve.
U theksua protagonizmi i tij sidomos në vitet e fundit të opozitës socialiste para se PS të rivijë në pushtet më 2013-ën, ku ishte pikërisht ai që mbante pozicionin e liderit në çdo séancë plenare, duke denoncuar ato që i konsideronte afera të pushtetit, sidomos tek ai sektor ku ai shfaqet kompetent: te financat. Denonconte rregullisht marrëveshjet koncensionare, jo si marrëveshje por si kushte dhe përfitime, e të tjera praktika të kësaj sfere. E bënte këtë duke mbajtur në dorë gjithnjë dokumenta, duke i cituar e zbërthyer.
Por çfarë ndodhte në kampin tjetër, atë qeveritar? Pothuajse asnjë reagim. Kujtesa sjell faktin se askush nuk merrte mundimin, Berisha aq më pak, për t’i kundërshtuar akuzat e tij.
Kur realiteti politik ndryshoi, shumëkush kërkonte një Braçe nga e PD-ja e rënë në opozitë, të tillë që të shfaqej në aksionin parlamentar po me atë grintë denoncuese, dhe patjetër me dokumenta në dorë. Shenjat u dhanë pikërisht te po sektori delikat i konçensioneve, sidomos atyre në shëndetësi. Dhe ajo që po mëtonte të bënte Braçen, ishte një zonjë: Albana Vokshi. Edhe kjo e fundit ia nisi me dokumenta e me kalkulime shifrore, por që gjithnjë i dilte kundërshtari që tentonte t’ja rrëzonte akuzat me arithmetikën e tij. Vijoi kjp pothuajse përgjatë gjithë mandatit të parë, ku pra vetëm znj. Vokshi përbënte aksionin opozitar me dokument në dorë. Por tani diçka e tillë nuk ekziston më.
Narrativa akuzatore e opozitës është e përqëndruar nga një seri e kufizuar frazash të fabrikuara, ku nuk ka dallim nga sektori në sektor apo nga deputeti në deputet. Për ta thjeshtëzuar, shija që lë një fjalëmbajtje e znj. Vokshi është po ajo e që lë z. Noka. Po kështu dhe me emra të tjerë që vijnë nga bota e shifrave, ku spikat profesor Spaho, siç Rama tenton ta përkëdhel me cilësorin akademik para emrit. Bën gjithsesi diferencën deputetja Jorida Tabaku, po ashtu e sektorit të shifrave, por dhe asaj i mungon gjithnjë një dokument në dorë. PD e ka imperative një Erion Braçe, të shifrave më shumë sesa të frazave…/tesheshi.com/
