Proçesi i zgjedhjes së Thaçit president të kujton atë të rizgjedhjes së Berishës në pranverën e nxehtë të vitit 1997. Ishte një situatë e tensionuar politike ku pas rënies së piramidave financiare kishin shpërthyer revoltat popullore. Berishës i mbaronte mandati katërvjeçar dhe kështu që parlamenti detyrohej të shkonte drejt zgjedhjes së presidentit të ri i cili do ishte sërish Berisha.
Në atë kohë, ky vendim tij për ta vijuar udhëhqjen e vendit si president ndërkohë që kërkohej jo vetëm dorheqja e tij, por gati dhe koka e tij, nga opozita, e cila e kishte braktisur parlamentin që pas zgjedhjeve të kontenstuara të 26 majit, u quajt si një akt arrogant.
Berisha u rizgjodh duke u përbetuar se situata e vendit do merrej nën kontroll me forcën e ligjit, por që kjo nuk rezultoi të ndodhte ditë më pas.
Gjendja erdhi dhe u rëndua derisa zgjedhjet e parakohshme do e rrëzonin PD-në nga pushteti, gjë që do e çonte Berishën drejt dorëhqjes, duke mos pranuar të jetë në krye të presidencës ndërkohë që vendi do udhëhiqej nga të majtët.
Dhe ja ku historia përsëritet vite më pas në Kosovë, tashmë me Hashim Thaçin, që në një situatë deri diku të ngjashme, preferon të bëjë “të fortin” dhe ta marrë atë që e aspiron, Presidencën, duke e sfiduar hapur opozitën dhe një pjesë të opinionit që janë ashprësisht kundër që ai të zgjidhet në krye të Kosovës si i pari i shtetit.
E ngjashme në këtë rast është vetëm fryma e një zhvillimi politik, si dhe skenografia e proçesit me dhunë në sfond.
Po pse xhanëm duhet të ndodh kjo vetëm me shqiptarët?! /tesheshi.com/
