Nuk është e tepër të thuhet se Ardi Veliu u vetëlargua pa ndonjë lavdi në krye të Policisë Shqiptare.
I përfolur se mund të shkarkohej nga Rama, sidomos pas një “dead line” 100 ditësh për ta sjell “në shina” Policinë e Shtetit, delvinjoti që drejtori uniformat blu dhe në një kohë të trazuar politike, ku iu desh që të përballet pikërisht dhe me detashmente të dhunshme militante në protestat e opozitës, është vetëlarguar. Ndoshta, në një pakt që mos shkarkohej nga Rama, i cili e mbrojti aq shumë.
Por ç’duhet veçuar te Ardi Veliu?
Ndoshta më shumë se çdo gjë, fakti se qe ai njeriu te i cili u vetëdorëzuar Klemend Balili, pas afro tre vitesh fshehjeje dhe kërkime të pasuksesshme nga Policia.
Dukej si një zgjidhje me tipare krahinore mes dy njerëzish që ishin gati bashkëfshatarë në një distance prej gati 3 km, njëri nga Fushë Vërria e tjetri nga Stjari, duke u takuar atë mëngjes janari 2019 te ish-Pularia e Delvinës.
I parapriu kësaj një mesazh i Ramës, kur tha: “Nuk dua i dashur Drejtor i Përgjithshëm i Policisë së shtetit, të na përmendë ambasadorja e re amerikane se kemi ende pa arrestuar Klemend Balilin, ashtu si nuk dua të jenë në detyrë drejtorë e shefa, në zona apo pika, ku unforma dhe dinjiteti vihen në diskutim nga persona të tillë dhe makinat e pordhës së tyre, po as nga kundrravajtësit që gërryejnë lumenj, presin pemë dhe hedhin inerte, qoftë për të kapur Klemend Balilin, apo për të gozhduar të fortë të tjerë”.
Dhe ndodhi pra që delvinjoti të prangosë delvinjotin.
Tej këtij momenti, Ardi Veliu qe një Kryepolic krejt i zakonshëm. /tesheshi.com/
