Do ishte më interes të dihej pas katër vitesh të Presidencës “Trump”, e kjo prej zërave mediatikë pranë opozitës, se përse presidenti amerikan aktual nuk ia tregoi vendin Ramës, i cili, katër vite më parë do shprehej pa dorashka se nuk do donte assesi që të shihte në Shtëpinë e Bardhë një person si Donald Trump.
Kaq iu desh medias pranë opozitës – më konkretisht “Syri” i Pekës- që të ngrinte një ndër mitet, duhet thënë ndër më provincialet, që, sapo të vinte Trump në pushtet, do i tregonte vendin Ramës. Nënkupto: do e hiqte nga pushtet.
U ndërtua ky mit paralel me atë që Trump do i tregonte vendin dhe Donald Lu-së, i cili, po investohej në një reformë në drejtësi që binte era Soros.
Këtij lloj miti, Rama është përgjigjur disa herë se ishte diçka që nuk mund të ekzistonte. Pra, ai skenar që kishin ideuar kundërshtarët e tij, që me ardhjen e Trump-it në pushtet, ky i fundit nuk do ia falte antipatinë e shprehur në publik, ishte thjesht një fantazi e rëndomtë, gjykonte Rama, duke e krahasuar me muhabete lagjesh. Koha në fakt tregoi se vërtet ishte një fiction politik i rëndomtë. Amerika, a më saktë Shtëpia e Bardhë, qe po ajo me Shqipërinë, edhe nën drejtimin e Trump-it, ku nga Reforma në Drejtësi jo vetëm s’lëvizi apo devijoi asgjë, por u thellua dhe më tej mbështetja ndaj saj. Nga ana tjetër, edhe Rama nuk e pati aspak të nevojshme të kafshonte gjuhën për ç’tha ndaj Trump-it, ku së paku kortezialisht, shkuan në katër vjet për bukuri mes njëri-tjetrit, për aq sa patën komunikim diplomatik të drejtpëdrejtë. Por dhe jo kortezialisht, nuk pati asnjë thyerje mes tij dhe administratës amerikane, një lloj qameti që zërat opozitarë e ushqyen si skenar.
Dhe këtu është rasti të kujtojmë se dhe orakulli i politikës amerikane, shndërruar në qesharak në shumë raste në këtë pozitë që e ka vënë veten, Spartak Ngjela, ushqeu të njëjtin mit pas refuzimit që Rama i bëri Uashingtonit në rastin e armëve kimike. Për Ngjelën, Rama nuk do i kishte hiç punët mirë me SHBA pas “Jo”-së thënë John Kerry-t në nëntor të 2014, ku në fakt, pas disa muajsh, nën administratën “Obama” dhe me mbështetje të plotë të saj, ia nisi Reformës në Drejtësi.
Pas këtyre dy miteve, vjen i treti po aq provincial sa dy të parët në lidhje me afeksionin amerikan ndaj Ramës, e që zakonisht ushqehet nga Fatos Lubonja: ai, ose i korruptimit amerikan, ose i verbërisë së tyre, thënë kjo nga një mendje që veç komenteve nuk ka patur kurrë ndonjë përgjegjësi publike në aspektin politik, që ta kupton se bota nuk rrotullohet rreth studiove ku ai beson se po zbulon komplotet e shekullit. /tesheshi.com/
