Në librin e saj me kujtime 740 faqesh “Freiheit”- “Liria”, i cili u publikua një ditë më parë, ish-Kancelarja gjermane Angela Merkel tani zbulon se çfarë preferonte të mbante për vete gjatë mandatit të saj.
Kujtimet zbulojnë se si është ndjerë kjo grua e madhe shteti gjatë vizitave të delegacioneve të huaja në kabinetin e saj, duke vënë në pah veçanërisht emocionet e saj dhe drithërimat që përjetonte ndonjëherë.
“Ndërsa luheshin himnet kombëtare, dridhjet u përhapën në të gjithë trupin (….) Asgjë nuk ndihmoi, por ‘nuk kishte gjetje neurologjike apo të brendshme’”. Merkel shkruan: “Osteopati më shpjegoi se trupi im është në procesin e çlirimit të tensionit që ka krijuar për një kohë të gjatë.”
Por, siç tregon ajo, nuk kishte të bënte vetëm me zyrën e saj, as qeverinë, as vendimet – por edhe me një përvojë personale: vdekjen e nënës së saj në pranverën e vitit 2019, pas së cilës, siç shprehet ajo, “mezi gjeta kohë për t’u pikëlluar”.
Deri më sot, gjermanët e kanë të vështirë të kuptojnë pse prindërit e Angela Merkel u shpërngulën vullnetarisht me të nga Hamburgu në RDGJ kur ajo ishte gjashtë javëshe. Merkel shkruan për këtë: “Babai im ishte gjithsesi në të majtë të spektrit politik (…) Pikëpamjet e tij bënë që ai të quhej ‘Red Kasner’ edhe gjatë RDGJ. Nuk mendoja se pikëpamjet e tij ishin veçanërisht koherente (. …)”
Siç shprehet në këtë libër, Merkel e kaloi rënien e Murit të Berlinit në një sauna më 9 nëntor 1989, pikërisht kur Günter Szabowski po lexonte veprën e tij në Berlinin Lindor dhe kërkonte leje për dalje emergjente, duke rrëzuar kështu murin. Në libër, Merkel zbulon gjithashtu një sekret që kishte dëgjuar për Shabowski-n në radio, pas së cilës ajo telefonoi fillimisht nënën e saj: “Së shpejti do të mund të hamë goca deti në Kempinski në Berlinin Perëndimor”.
Si lindi “We Can Do It”?
Kolegia më e ngushtë e Merkelit, Beate Baumann, 61 vjeçe, ishte ajo që pati idene mbi atë fjalinë shumë të kritikuar për krizën e refugjatëve. Merkel përshkruan në libër se si e shfrynte “zhgënjimin” e saj në zyrën e Kancelares para konferencës për shtyp: “Sapo e kemi lënë pas vetes problemin e Greqisë dhe problemi tjetër i madh është pikërisht në derën tonë. Por sido që të jetë! Disi do ta menaxhojmë edhe këtë. Ne bëmë edhe gjëra të tjera”.
Më pas Baumann i dha këshillën e saj: “Mund të thuash saktësisht atë që më the mua këtu në konferencën për shtyp,” kujton Merkel: “E shikova dhe mendova: Ndonjëherë mund të jetë shumë e lehtë. Ajo ka të drejtë.”
Por dënimi pritej pasi kritikat publike u intensifikuan për refuzimin e Merkelit për të kthyer refugjatët në kufi, gjë që më vonë u tregua se kishte nënvlerësuar përmasat e krizës së njerëzve në lëvizje.
Në këtë libër, Angela Merkel bën një vështrim prapa në Ballkanin Perëndimor përmes operacionit të forcave të NATO-s në fund të viteve ’90 dhe në integrimin euroatlantik të vendeve të Ballkanit Perëndimor. Në takime ajo propozoi që vendet e Ballkanit Perëndimor, të cilat nuk janë në BE, të mblidhen në një takim për të forcuar bashkëpunimin e tyre të ndërsjelltë. /tesheshi.com/
