Është greva e saj e tretë gjatë një viti. Arsyeja është gjithmonë e njëjtë: të tërheqësh vëmendjen për gjendjen e tmerrshme të mediave serbe, veçanërisht të mediumit të saj Kanal 9, një nga transmetuesit e parë privatë në Serbi
Maja Pavloviç, pronare e kanalit televiziv Kanal 9 të Novi Sadit, është në grevë urie që nga 12 gusht. Kjo është hera e tretë në një vit që, me këtë formë proteste drastike, ajo kërkon të tërheqë vëmendjen për vështirësitë e hasura nga stacioni i saj televiziv, si dhe shumë media të tjera lokale në Serbi.
Kanal 9 është një nga stacionet e para televizive private në Serbi, i themeluar më shumë se 22 vjet më parë. Situata tashmë e vështirë e mediave që operojnë në tregun vendor u rëndua më tej nga fillimi i procesit të tranzicionit nga analog në dixhital, kur shumicës së transmetuesve lokalë iu caktua një frekuencë regjionale e jo lokale. Kjo pati si rrjedhojë dyfishimin e shpenzimeve.
Sipas Maja Pavloviç, kontributet për përdorimin e frekuencës rajonale dhe të drejtave të autorit kapin vlerën e rreth 2,000 eurove në muaj, shumë e shtrenjtë për një transmetues të vogël vendor si Kanal 9. Nëse këto tarifa mbeten të pandryshuara, Kanal 9 do të detyrohet të mbyllet, siç ka ndodhur tashmë me mbi 100 stacione lokale vitet e fundit.
Transmetuesit e vegjël lokalë nuk kanë asnjë shans të konkurrojnë në treg dhe janë të destinuar të dështojnë. Situata është veçanërisht e vështirë për ato media që refuzojnë t’i shërbejnë makinës propaganduese të regjimit.
Partia Progresive Serbe (SNS), e udhëhequr nga Presidenti Aleksandar Vuçiç, në duar të të cilit e është përqendruar e gjithë fuqia mediatike, harton lista e mediave të padëshiruara, të cilat diskriminohen në shpërndarjen e fondeve publike në kontekstin e të ashtuquajturit projekt financimi për krijimin e përmbajtjes audiovizive. Kanal 9 ndan të njëjtin fat si media të tjera të pavarura.
Probleme të zakonshme për media jo të afërta me pushtetin
Peizazhi i mediave serbe është mjaft i fragmentuar, i karakterizuar nga prania e shumë mediave të vogla dhe disa mediave me ndikim, përfshirë disa transmetues kombëtarë, të cilët janë burimet kryesore të lajmeve për qytetarët.
Informata, e jo lajme profesionale, sepse këto media zakonisht nuk respektojnë rregullat etike të profesionit, por ato të propagandës. Kjo është arsyeja pse qytetarët marrin vetëm disa informata. Në Serbi ka mbi 2,000 media të regjistruara, dhe disa të përjavshme të pavarura, disa portale të gazetarisë hetimore, dhe disa media lokale, siç është Kanal 9. Këto media gjithashtu kanë vështirësi në tërheqjen e reklamuesve sepse tregu i reklamave, si dhe financimi publik, kontrollohet nga partia qeverisëse.
Greva e urisë
Maja Pavloviç ka regjistruar grevën e tretë sivjet, ku në pranverë kishte qëndruar për 23 ditë në grevë drastike urie, derisa mbajti një takim me kryeministren Ana Brnabiç.
Megjithë premtimet e Brnabiç për të marrë më shumë informacione rreth çështjes dhe të kërkojë nga autoritetet për të ndërmarrë hapa, asgjë nuk është bërë, kështu që Maja Pavloviç vendosi të ndërmarrë një tjetër grevë urie. Gjatë ditëve të fundit ajo ka protestuar para zyrës së Presidencës, duke pritur që Presidenti Vuçiç paraqitet në kohën e përcaktuar për pritjen e qytetarëve me probleme të veçanta, nga 5 në 8 të mëngjesit!
Maja Pavloviç është në ditën e 18-të të grevës së saj, dhe askush ende nuk ka bërë asgjë, gjë që është për t’u habitur, sepse ulja e tarifave të ngarkuara për transmetuesit lokalë vetëm do të zvogëlonte paksa të ardhurat e rregullatorit të mediave elektronike (REM), të cilat çdo vit regjistrojnë “tepricë” buxheti.
Edhe agjencitë që merren me mbrojtjen e të drejtave të autorit do të regjistronin vetëm një rënie të vogël të të ardhurave, por ulja e tarifave do të lejonte që transmetuesit e vegjël të vazhdojnë të funksionojnë.
Mbijetesa e mediave lokale është shumë e rëndësishme sepse ato janë një burim i domosdoshëm i informacionit me interes publik për qytetarët.
Maja Pavloviç vazhdon të kërkojë që të takohet me Presidentin Vuçiç, edhe pse ky i fundit nuk ka asnjë kompetencë për këtë çështje. Edhe pse sistemi politik i Serbisë është i bazuar në një demokraci parlamentare, Presidenti Vuçiç praktikisht vendos për gjithçka, dhe vazhdon t’i “shpjegojë” ministrive kompetente dhe qeverisë se çfarë duhet të bëjnë. /tesheshi.com/
