Në një segment të qetë të lumit Oise pranë një liqeni të rrethuar nga pylli, qendra e aktiviteteve Ile de Loisirs zakonisht jep mësime për vozitje dhe krijon hapësira për ngjitjen e pemëve apo aventura të tjera të vogla në natyrë. Vjeshtën e kaluar, qendra priti 98 refugjatë sirianë dhe irakenë. Gjithsesi, sot kopshtet jashtë bllokut të banimit janë të boshatisura sërish sikundër edhe stolat prej duri të piknikut. Familjet refugjatë tashmë janë larguar. Rizhvendosja e shpejtë e tyre tregon se Franca ka shumë kapacitete për të pritur refugjatë. Por, gjithashtu, ngre edhe pyetjen përse ndodh që ndërsa Gjermania po përballet me një fluks shumë të madh refugjatësh sirianë, Franca tërheq shumë pak prej tyre?
Refugjatët që mbërritën në qytetin e vogël pranë lumit, 40 kilometra në veri-perëndim të Parisit erdhën nga Munihu me autobuzë të posaçëm shtatorin e vitit të kaluar. Zyrtarët nga zyra franceze për mbrojtjen e refugjatëve dhe të pastrehëve kishin shkuar në Mynih në një shenjë solidariteti për të bindur refugjatët të vendoseshin në Francë, në mënyrë që të ndihmohej Gjermania. Më pak se 48 orë pas ofertës për t’i pranuar, autobuzi i parë me refugjatë ndodhej përpara qendrës së aktiviteteve.
“Pritja në qendrën Cergy ishte vërtet shumë e mirë”, thotë Ali Tarabein, një ish-tregtar farërash, që u largua nga Siria përmes Turqisë dhe ishullit grek të Lesbos, përpara se të udhëtonte katër ditë në rrugë tokësore drejt Gjermanisë.
“Cergy ka qenë gjithnjë shumë mikpritës për njerëzit që vijnë nga vende të tjera”, thotë Jean-Paul Jeandon, kryebashkiaku socialist i qytetit, që joformalisht është binjakëzuar me një fshat në Palestinë dhe një tjetër në Senegal. Brenda dy javësh, të gjithë fëmijët e moshës shkollore, ishin sistemuar në një shkollë lokale. Të rriturit, asnjë prej të cilëve nuk fliste frëngjisht, u përfshinë në klasa të mësimit të gjuhës ndërsa prisnin procedimin e letrave të azilit. Nga mesi i dhjetorit të gjithë refugjatëve iu ishte dhënë strehim, pesë prej të cilëve në Cergy dhe të tjerëve në vende të tjera në Francë.
Aplikimet për azil në Francë marrin deri në dy vjet për t’u përpunuar, por zyrtarët në Cergy reduktuan burokracinë dhe përshpejtuan procedurat. Kjo ka bërë që në qytet të vijnë shpesh të huaj, në një përzierje prej 130 kombësish.
Shumë refugjatë ishin të kualifikuar, mes të cilëve edhe një dentist dhe një student inxhinierie, por edhe numri i tyre ishte i menaxhueshëm. “Nëse do të kishim pasur më shumë, qindra apo mijëra persona do të kishte qenë më komplekse”, thotë Jeandon.
Nga e gjithë kjo histori, por edhe të tjera, mbetet ende i habitshëm numri i vogël i refugjatëve që mbërrijnë në Cergy, por edhe në të gjithë Francën në përgjithësi. Në total, aplikimet për azil u rritën vitin e kaluar me 22 për qind, por mbetën në shifrën modeste të 79 mijë personave, që nuk afrohet kurrkund me një milion e ca aplikime që u regjistruan në Gjermani. Në vitin 2015, 158,657 sirianë përfunduan procesin e aplikimit për azil në Gjermani, krahasuar me vetëm 3,553 në Francë. Vitin e kaluar, Bashkimi Europian u dakordësua për një program rizhvendosje në mënyrë që të ndahej barra e refugjatëve. 160 mijë refugjatë nga Italia dhe Greqia u ndanë në vendet e BE-së, por deri në mes të janarit të këtij viti Francaka pritur vetëm 19, ndërsa 43 refugjatë të tjerë priten në fillim të shkurtit.
Shpjegimi duket të jetë një përzierje e lidhjeve relativisht të dobëta të emigrantëve me Francën si dhe mundësitë e kufizuara në këtë vend me nivel papunësie prej 10 për qind.
“Doja të shkoja në Suedi, më pas në Gjermani ose Angli”, thotë Tarabein, që ka miq në këto vende, e flet anglisht por jo frëngjisht. Ai e përjashtoi si mundësi Britaninë pasi miqtë e paralajmëruan në Facebook dhe WhatsApp për rreziqet e kalimit nga porti francez i Kalesë: “Ishte shumë e rrezikshme, nuk dua të vdes”.
Ndërsa për Francën, ai thotë se ka dëgjuar se duhen muaj të tërë për të marrë letrat (Franca nuk i lejon refugjatët të punojnë për nëntë muaj) dhe se refugjatët sirianë atje “jetonin në rrugë”. Vetëm kur iu premtua vendosje e shpejtë në këtë vend nga zyrtarët, ai pranoi të hipë në autobus. Tashmë, i vendosur në Narbonne, ai po përpiqet të marrë edhe gruan dhe tre fëmijët e vegjël nga Siria.
“Gjermania është në një situatë të jashtëzakonshme, jo Franca”, thotë Pascal Brice, drejtor i agjencisë OFPRA. Nëse skema e BE-së për rishpërndarjen nuk po funksionin, kjo vjen ngase refugjatët preferojnë të shkojnë në Gjermani. Megjithatë duhet pranuar se edhe në Francë nuk ka shumë oreks politik për t’i përshpejtuar gjërat. Fronti Nacional, një forcë ksenofobe vijon të mbajë ndezur urnat.
Në një sondazh të fundit, 60 për qind e francezëve thanë se nuk dëshironin refugjatë të tjerë dhe se terrorizmi e ka ashpërsuar qëndrimin e tyre ndaj refugjatëve. (dy prej autorëve të sulmeve të nëntorit kishin mbërritur si azilkërkues).
Kryeministri Manuel Valls, e sqaroi shumë qartë situatën kur tha: “Mesazhi i parë që kemi nevojë të përcjellim është se me vendosmërinë më të madhe, ne nuk do të mirëpresim të gjithë refugjatët në Europë”.
Qyteti Cergy mund të rezultojë përjashtim në qëndrimin e Francës në gjetjen e zgjidhjeve për të lehtësuar krizën e refugjatëve. Përgatiti: Juli Prifti – /tesheshi.com/
