Berisha foli dje dhe qartësoi disa situatën në PD. Pritej fjala e tij, sepse përndryshe nuk kuptohet se çfarë ndodh atje. Pas 27 vitesh sundim, ai duhet sërish për të qartësuar me disa fjalë PD-në krejt të çorientuar nga humbja. PD pësoi goditjen më dramatike në zgjedhjet e tri katër më parë dhe kryetari i partisë, Lulzim Basha është vënë në shënjestër nga ish-drejtuesit e PD-së, të përjashtuar nga “Republika e re”. Ata janë quajtur nga Basha si “Republika e vjetër”, pak a shumë siç i çuanin byroistët dikur, kur Ramiz Alia po përpiqej të shpëtonte PPSH-në nga shpërbërja. Ngjashëm po ndodh tani. Berisha është aty për ta shpëtuar PD-në nga shpërbërja sepse rrezikohet seriozisht.
Prej tri ditësh pritej fjala e tij dhe dje ai foli. Kërkoi përbashkim dhe tha se kjo ishte rruga e vetme për ringritje. Padyshim që ky qëndrim e favorizon kryetarin aktual Lulzim Basha, sepse e kundërta do të ishte në se ai e bënte Bashën përgjegjës për humbjen. Deri diku, fati i katër viteve të ardhshme është vendosur qysh dje, pas tri katër ditësh torture për demokratët që prisnin pikërisht këtë, fjalën e Berishës. Por lideri historik u ka lënë një shteg edhe sfidantëve të Bashës kur tha se “vërtetë u blenë votat, kanabisi etj. etj., por ku janë 200 mijë votat tona të demokratëve…”. Është një farë dyzimi i qëndrimit të tij, ku kërkon të mbajë në lojë palët për t’i përbashkuar ndoshta, edhe pse me siguri e ka të qartë fundin e këtij procesi.
E ka nisur lojën qysh dy net më parë, kur demokratët e inatosur të të gjitha kohëve u sulën përmes dy listave të firmosura për të kërkuar dorëheqjen e Bashës si përgjgegjës për humbjen. Por ndryshimi qëndronte pikërisht tek dorëheqja e revokueshme apo e e parevokueshme. Demokratët u “shastisën” tërësisht kur panë listat dhe padyshim nëpër to kërkonin praninë e Berishës. Ai ishte në të dyja, jo nominalisht por përmes emrave që dihet që janë të bindurit e tij. Jo se nuk janë të tjerët të bindur, por se ata e kanë humbur këtë status tashmë. Berishës nuk i duhen më, as si të tillë. Ai vetë e ka vendosur fatin e tyre politik. Loja e Berishës i ç’orientoi edhe ata që ishin pjesë e skenarit. Ç’orientimi u pa në qëndrimet e dhëndrit të tij, Jamarabër Malltezi, i cili u rendit në listën “Basha ik” dhe pak orë më pas e korigjoi qëndrimin e tij. Ndoshta as ai nuk e dinte se çfarë do doktori, por ndoshta edhe e dinte e iu desh të shfaqej kështu “i paditur por i korigjueshëm”.
Këto janë lëvizje në errësirë të Berishës që përmbyllen me një deklaratë e tipit “ramizist”, tamam si sjellja e Ramiz Alisë në atë pranverë të vështirë të vitit 1991 ku punistëve iu duhej të dorëzonin pushtetit, jo shumë larg por bijve të tyre që quheshin “komunistë të reformuar”. E kishte vendosur Ramiz Alia dhe askush nuk mund ta diskutonte elitën e re politike të PPSH-së.
“Ne na zgjodhi Enveri dhe s’mund të na shkarkojë Ramizi”, thanë anëtarët e Byrosë Politike të PPSH-së në vitin 1991, kur Alia i përjashtoi ata nga drejtimi i partisë. Por ishte vonë për ta, nuk mund ta mbanin më kolltukun e tyre nën emrin e ri të.
Regjimi komunist kishte rënë dhe Ramiz Alia ndërkohë kishte projektuar të ardhmen e PPSH-së nën emrin e ri Partia Socilaiste e Shqipërisë. Byronë Politike do ta zëvëndësonin disa njerëz të rinj, me bindje komuniste por me një jetshkrim krejt të ndryshëm nga byrositët, pasi nuk kishin mëkatet e tyre nën regjimin enverist. Padyshim do të ishin të bindurit e Ramiz Alisë.
Kur u rrëzua sistemi komunist në Shqipëri, Ramiz Alia e dinte mirë se karriera e tij politike po merrte fund, dhe qysh ato ditë nisi të kërkojë pasardhësine tij, duke hartuar trategjinë për të emëruar. Ramiz Alisë nuk iu deshën shumë veç një muaj për ta sistemuar drejtimin e partisë, proces që do të finalizohej me kongresin e famshëm të 12 qershorit 1991. Atë natë PPSH mori emrin Partia Socilaiste e Shqipërisë dhe me ndikimin e Ramiz Alisë, u zgjodh kryetar i saj i ri. Ishte Fatos Nano, bir i një familje pjesë e elitës komuniste në pushtet. Ai doli kryetar i PS-së nga salla ku ishte delegate edhe Nexhmije Hoxha e veja e diktatorit, edhe Adil çarçani, Muho Asllani, edhe Xhelil Gjoni, Hekuran Isai e të tjerë anëtarë të Brosë politike komuniste. Është e njohur ajo ngjarje për reagimet e ashpra të krahut konservator, ata të Byrosë Politike. Ka dëshimtarë të asaj mesnate që thanë se kishte pasur edhe kërcënime me armë por seance më delikate drejtohej nga Gramoz Ruçi, i cili u duk se kishte ardhur nga Tepelena veç për atë mision, të largonte byrositët për t’i dhënë PPSH-së fytyrën e re e për ta bërë një parti garuese në zgjehdjet pluraliste të vitit tjetër. Ramiz Alia ishte natyrisht aty, në dukje i dyzuar midis konservatorëve dhe të rinjve komunistë. Secila palë mendonte se e kishte në krah dhe kjo agoni zgjati për rreth dy muaj, deri më 12 qershor kur u zgjodh Fatos Nano, kryetar i partisë me emrin e ri. Nano është larguar nga PS prej 12 vitesh ndërsa Gramoz Ruçi është ende aty, si shtyllë e rëndësishme e kësaj partie që sot drejtohet nga Edi Rama.
Është e njëjta sjellje kjo e Berishës si ajo e Ramiz Alisë në atë kohë.
Vendin e byroistëve në këtë skenar e kanë ish-themeluesit që quhen “Republika e vjetër”, ndërsa atë ata moderuarit janë “Republika e re”. Për çudi janë edhe të nëjtit personazhe në dy krahët, si në PS ashtu dhe në PD. Është Gramoz Rucci, ende shtylla e PS-së, është edhe Imami sërish mocionist. Jemi njësoj si atëherë, 27 vite më parë, nuk ka ndryshuar asgjë, veç mosha e Berishës. /tesheshi.com/
