Në revistën franceze L’Obs, thuhet se hezitimi i Evropës kur bëhet fjalë për luftën në Gaza do të çojë në humbjen e ndikimit dhe besueshmërisë së saj me shumë vende të “jugut global”, prandaj duhet të kapërcejë ndarjet dhe të mbrojë të drejtën ndërkombëtare, sepse e ardhmja e saj varet nga marrëdhëniet me Palestinën.
Kjo është hyrja e një artikulli të përbashkët nga dy autorë – deputeti i Parlamentit Evropian Mounir Satouri dhe shkrimtari Noel Benchetrit – në të cilin ata nisen nga ideja se e ardhmja e Evropës varet nga ajo që ata bëjnë në Palestinë dhe se nëse Bashkimi Evropian është i paaftë për të kapërcyer paralizën dhe ndarjet brenda saj dhe nëse ai nuk është në gjendje të detyrojë një armëpushim në Gaza dhe t’i japë fund dhunës dhe vendbanimeve në Bregun Perëndimor me një zgjidhje me dy shtete për qeverinë izraelite, do të humbasë besueshmërinë e tij përgjithmonë.
Edhe pse, pas sulmit të 7 tetorit, ai njeh të drejtën e Izraelit për t’u mbrojtur nën kushtin e respektimit të së drejtës ndërkombëtare dhe humanitare, ajo që ndodh është se – sipas autorëve – ky shtet vendosi një rrethim të plotë në Rripin e Gazës pa lejuar hyrjen e mjaftueshme të ushqimit dhe nevojave elementare, të cilat çuan në një gjendje urie të përgjithshme, dhe bombarduan pa marrë parasysh civilët, gjë që çoi në vdekjen e më shumë se 35 mijë njerëzve, kryesisht gra dhe fëmijë.
Më shumë se 1.7 milionë banorë të Gazës u zhvendosën me forcë, u lanë të jetonin në kushte të pasigurta dhe në të njëjtën kohë, më shumë se gjysma e ndërtesave në Rrip, shumica e infrastrukturës bazë civile, rrjetet e ujit, kanalizimeve dhe energjisë u shkatërruan.
E gjithë kjo shoqërohet me qëndrimet e deklaruara të Izraelit për dëbimin e palestinezëve nga Gaza, ripushtimin e Rripit dhe dëshirën për ta bërë atë të pabanueshme deri në atë masë sa Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë në Hagë e konsideron të mundshme rrezikun e gjenocidit në Gaza.
Në të njëjtën kohë, zgjerimi i dhunshëm i vendbanimeve të paligjshme në Bregun Perëndimor u rrit.
Pozicioni i dobët evropian
Si u përgjigj Bashkimi Evropian ndaj kësaj fatkeqësie humanitare, pyesin autorët. Për kujtesë, vendet e BE-së, pavarësisht unitetit të tyre kur bëhet fjalë për luftën agresioni të Rusisë kundër Ukrainës, janë paralizuar që nga 7 tetori i vitit të kaluar për shkak të ndarjeve të thella në lidhje me këtë konflikt.
Në ditët pas sulmeve të 7 tetorit, Presidenti i Parlamentit Evropian dhe Presidenti i Komisionit Evropian, pa asnjë delegacion nga institucionet evropiane, shkuan në Izrael për të ofruar mbështetje “të pakushtëzuar” për qeverinë e kryeministrit Benjamin Netanyahu, ndërsa Oliver Varhely në mënyrë të njëanshme dhe plotësisht të paligjshme njoftoi pezullimin e ndihmës së BE-së për Autoritetin Palestinez, pa më të voglin qortim apo dënim publik.
Artikulli vë në dukje qëndrimin e Gjermanisë, e cila ka mbështetur pa kushte qeverinë e ekstremit të djathtë Netanyahu dhe ka penguar BE-në të punojë për t’i dhënë fund tragjedisë njerëzore në Gaza, sikur Holokausti nazist të rëndojë ende shumë mbi ndërgjegjen kolektive gjermane. Vihet ne dukje se mbulimi i krimeve të luftës nga qeveria gjermane, të cilat u kryen qartë nga forcat izraelite në Gaza, po i shkaktuan dëme të mëdha Bashkimit Evropian.
Qeveria franceze – sipas autorëve – nuk është në lartësinë e sfidave dhe përgjegjësive me të cilat duhet të përballet, dhe për arsye politike të brendshme që lidhen me urrejtjen në rritje të të huajve në opinionin publik francez, Presidenti Emmanuel Macron preferoi të mbështesë qeverinë Netanyahu. duke thyer traditën diplomatike franceze që ishte e balancuar dhe e respektuar, duke dobësuar kështu pozitën e vendit të tij.
Megjithëse Bashkimi Evropian më në fund ra dakord për një kërkesë për armëpushim në fund të marsit, pozicioni i tij duket të jetë i dobët për shkak të mungesës së mbështetjes nga shumë presidentë dhe qeveri. Në të vërtetë, Evropa ka mbetur prapa Shteteve të Bashkuara në vendosjen e sanksioneve ndaj kolonëve të dhunshëm në Bregun Perëndimor dhe njësive ushtarake që i mbështesin ata.
Leva të fuqishme
Nëse deri më tani Evropa është dukur e pafuqishme dhe e paaftë për të ndikuar në këtë konflikt – thonë autorët – nuk është se nuk i ka mjetet. Dëshmi për këtë është se ajo është financuesi më i madh ndërkombëtar i Palestinës ndonjëherë, dhe është gjithashtu partneri kryesor i Izraelit në tregti, investime dhe lëvizjen e njerëzve. Përveç kësaj, ajo llogaritet ndër furnizuesit e rëndësishëm të armëve për Izraelin përmes Gjermanisë. Prandaj, nëse Evropa ende nuk ka arritur të kontribuojë për paqen dhe avancimin e zgjidhjes me dy shtete, kjo ndodh sepse ajo nuk ka dashur të përdorë mjetet e fuqishme që ka në dispozicion.
Si rezultat i kësaj politike frikacake – siç e përshkruajnë autorët – mijëra jetë në Palestinë janë në rrezik, dhe nëse qeveria e Netanyahu vazhdon të kryejë masakra dhe të shkelë ligjin, paqja në të gjithë rajonin mund të kërcënohet, me pasoja ndoshta të rënda për Evropën. për sa i përket ndarjeve brenda shoqërive të saj dhe vërshon një numër më të madh refugjatësh.
Edhe pavarësisht nga kjo situatë në rajon, pozita e Evropës në botë është në rrezik, jo vetëm në botën islame, por edhe në Afrikën Sub-Sahariane dhe Amerikën Latine.
Në këtë kontekst, mbështetja e pakushtëzuar që i është dhënë qeverisë së Netanyahut i ka kthyer popujt e jugut kundër Evropës, siç kemi parë muajt e fundit veçanërisht në rajonin e Sahelit, me pasoja potencialisht katastrofike afatgjata për Evropën, sipas autorëve.
Për këtë arsye, autorët besojnë se e ardhmja e Evropës është në rrezik në Gaza. Ata pyesin: A dëshiron Evropa të bëhet një kështjellë e izoluar që lufton kundër të gjithë fqinjëve të saj në lindje dhe jug që janë aleatë me Rusinë, apo dëshiron të bëhet një kontinent i hapur ndaj botës, veçanërisht ndaj fqinjëve të saj në anën tjetër të Mesdheut dhe në Afrikën Sub-Sahariane? /tesheshi.com/
