Fatos Lubonja ka kërkuar që Sandër Lleshaj, ministri i dorëhequr i Rendit, të jetë një “John Bolton” me Ramën.
Pra, duke aluduar se Lleshaj nuk është dakort me shumë aspekte qeverisëse të kryeministrit, ai t’i denoncojë këto siç bëri ish-kreu i Sigurisë Kombëtare të SHBA me një libër të shkruar pasi u shkarkua nga Trump – “The Room Where It Happened” (Dhoma ku ndodhi).
Siç dihet, aty Bolton denonconte Trump-in për disa praktika e vendimmarrje problematike ndërsa ishte vartës i tij për Sigurinë Kombëtare.
Këtë kërkesë të Lubonjës, gazetari Sokol Balla ja kujtoi Lleshajt gjatë një interviste në Real Story. Lleshaj tha se patjetër që një ditë do të shkruante një libër, porse në një tjetër kohë, pa dhënë të kuptuar se do ishte fiks si i John Boltonit, pra siç e kërkon Lubonja.
Ky i fundit, prej kohësh ka një varfërim të ligjërimit të tij publik, ku, me sindromin e një obsesioni ndaj Ramës, qerthullohet vazhdimisht e pandalshëm rreth tij, plot me qasje klishe, pa qenë më ai Lubonja i dikurshëm i një opozitari paksa filofozik me sharm intelektual, prej së cilit kishe ç’mësoje edhe kur s’ishe dakort me të.
Nga ana tjetër, ai, përballë Ramës nuk është si çdokush tjetër kritik me kryeministrin. Ai ka qenë shoku për kokë, deri dhe vëllai jo në gjak i të parit të qeverisë, që fare mirë, për nga afërsia me të për vite e vite, për jetët, mendimet, idetë, ndenjat që kanë ndarë bashkë, mund të ishte ai një “John Bolton”, jo i pushtetit por i karakterit.
Kujtojmë se Lubonja është njeriu që e ka cilësuar Ramën si “më të mençurin që ka Shqipëria” dhe këtë nuk e ka thënë për konjukturë porse e ka patur bindje.
E sot, Lubonja s’na thotë se çfarë nuk ka shkuar në karakterin e Ramës asokohe kur ai ishte në mendjen e tij dhe e njihte mirë atë; pra, ç’’vese, ç’cene, ç’dobësi karakteriale kishte, e që sot po shpërfaqen me të madhe në kushte pushteti politik.
Për krahasim, kur tentohet të shpjegohet Enveri politik, tentohet të shkohet te Enveri karakterial i një konteksti apolitik, i një të riu me plot vese, të cilat më pas agravohen dhe bëhen të frikshme te personi politik.
Ndaj Lubonja, para se t’ja kërkojë Lleshajt “John Boltonin” ndaj Ramës, ia ka borxh i pari shoqërisë të qënit ai një “John Bolton”.
Kalojmë te një tjetër emër: Ilir Meta. Mund të ishte dhe ky një “John Bolton” hem karakterial e hem politik përballë Ramës. Rama ka qenë i tillë me të kur e ka përshkruar imtësisht në faqet e “Kurban”-it. Sigurisht, nuk e ka sharë por thjesht e ka përshkruar, duke i vënë në pah atë ato që janë dobësitë e Metës politik në raport me pushtetin.
Më shumë se kaq, për katër vite ata ndanë pushtetin bashkë. E në një rast të tillë, ku pothuajse çdo vendimmarrje ka kaluar mes të dyve, lënda që Rama i ka lënë Metës për të qenë ky i fundit sot një “John Bolton” duhej të qe shumë e madhe.
Por vëreni me kujdes sot: në kulmin e një mllefi makabër të Metës ndaj Ramës apo LSI-së ndaj PS-së, mungon tërësisht një “John Bolton” në ligjërimin e shfrenuar, deri të neveritshëm për etikën më minimale njerëzore, i çiftit të zhurrmshëm Meta-Kryemadhi.
Kalojmë te një tjetër “John Bolton” i mundshëm, por që dhe si s’po tregohet në asnjë rast i tillë: Koço Kokëdhima. Ka qenë mik dhe bashkëpunëtor politik i të parit të qeverisë. Pra, zotëron si lëndë karakteriale ashtu dhe politike për të qenë një “John Bolton”, plus mllefin në kulm, deri shpëfytyrim, si të ishte një lësëist. Por dhe ai nuk shkon dot tej mllefit, pa ofruar ndonjë denoncim nga lënda që zotëron si një ish-i afërt, edhe në vendimmarrje politike, me të parin e qeverisë. /tesheshi.com/
