“Fjala është si arma dhe ajo jepet me leje…” – kështu do i thoshte pak a shumë Edi Ramës i ndjeri Dritëro Agolli, në të parën përballje mes tyre në një mbledhje të Lidhjes së Shkrimtarëve në fundin e viteve ’80-të e në prag të ’90-ës, koha kur kryeministri i sotëm kish nisur të gricej fort me regjimin dhe po afirmohej si “atentator” me armën e fjalës, ndaj politikës e jo vetëm.
30 vite më vonë, Rama po e ndjen vërtetësinë e thënies së Dritëroit, kur sheh se portalet, bashkëshoqëruese të qeverisjes së tij, janë shndërruar në armë në duart e gjithkujt. E për këtë arsye, ka vendosur edhe “t’i mbledh” por edhe të kontrollojë se kush qëllon me to.
Çështja merr konotacion politik, pasi është fjala për një kryeministër që tenton të fusë këmbët në domenin e “fjalës së lirë”, shenjtëruar aq fort nga media, shumë më tepër se “fjala e vërtetë”.
Për koinçidencë, përhapja vullkanike e portaleve në Shqipëri, përkon fiks me kohën e ardhjes së Ramës në pushtet. Gazetaria online ekzistonte, por jo në këto përmasa të frikshme, “të frikshme” për shkak se të bëjnë gjëmën duke rënë në dorë të gjithkujt. Këta gjithkushër me nga një media me lajme fast food, ca janë naivë, ca aprofesionistë katastrofalë, e ca delikuentë në qëllime. Dhe janë pikërisht këta që “bëjnë ligjin”, ku jo thjesht fake news-et që publikojnë, por dhe fryma që përcjellin nga produkti i (pa)zgjedhur, i ka bërë një shëmtim virtual realitetit. Shqipëria e keqe, Shqipëria që s’jetohet, Shqipëria që s’bëhet, është dhe produkt i tyre, ecur me parimin e mbrapshtë, deri delikuent se “lajmi i mirë është lajmi i keq”. Dhe kjo është “97”-ta e medias shqiptare, ku gjithësekush është futur në depo, ka marrë një armë, e me të shtie si të vijë, në ajër e nganjëherë dhe drejtpërdrejt.
Më e dhimbshme situata shfaqet kur sheh se pas disa portaleve qëndrojnë njerëz me emër “të madh” në media, protatgonistë disavjeçarë të saj, që, duke parë produktin e fjalës në to, më mirë mos ta dish se kush e ka, kush e zotëron, kush e drejton. Më e pakta, janë online që nuk mund t’i hapësh me grua, vajzë apo fëmijë në krah. Gjithë plehrllëku shoqëror i ofruar si rubrikë show biz-i a i ngjashëm me të, serviret si normalitet shoqëror, pa asnjë filtër moral. Më pas vijnë temat serioze, ku vetëm seriozitet nuk ka. Treguesi më i dhimbshëm është inflacioni i fjalës “shpërthen”, por dhe “skandal” si parashtesë titujsh. I gjithë online-i duket se është mbërthyer nga këto dy fjalë, si frymë e stil informimi, shprehur si qëllim në vetvete, pas së cilës nuk mund të ketë as informim të shëndetshëm e as mision të shëndetshëm në informim.
Edhe njëherë duhet thënë, pavarësisht nga nisma kryeministrore: portalet e kanë shndërruar Shqipërinë në një “97”-të mediatike. Po piramidat e rëna kush janë në këtë rast? Duhet thënë dhe kjo: zhgënjimi nga qeverisja Rama, që gjithsesi nuk e justifikon rrëmbimin e armëve dhe gjuajtjet kuturu me to, nganjëherë dhe në mish; siç nuk u justifikuan atë vit të mbrapshtë. /tesheshi.com/
