Valentino ishte një mace shumë e pafat pasi njerëzit kishin frikë ta preknin për shumë arsye. Gëzofi i tij ishte i ashpërsuar dhe i mbushur me vraga, ndërsa sytë tërësisht të mbyllur dhe të enjtur saqë ai nuk mund të shihte asgjë.
Por dita që Elaine Seamans kaloi pranë kafazit të Valentinos ishte dita kur ndryshoi fati i tij. Ai mbahej në strehën “Baldwin Park” ku Elaine nuk mundi ta injoronte thirrjen e tij të heshtur për ndihmë.
“Ai u qas drejt meje me putrën e tij të vogël dhe nxori mjaullimën më të dobët të mundshme”, tha Elainë. “Ishte sikur ai po mjaullinte me të madhe por pa zë: të lutem, më ndihmo…” Gruaja thotë se ka raste kur duhet të ndalosh patjetër hapat. Kjo ishte një nga to raste.
Elaine e afroi Valentinon tek zemra e saj pa veshur as doreza dhe kotelja butësisht vendosi kokën në shpatullën e saj. “Kjo ndryshoi gjithçka, më duhej ta nxirrja jashtë”. Ajo kontaktoi autoritetet e strehës dhe e mori kotelen për ta çuar tek veterineri ku po e kuron për sëmundjen e lëkurës, me shpresën se Valentino do ta marrë shpejt veten e do të jetë gati për adoptim. /tesheshi.com/
