Ministri i Jashtëm në detyrë Gent Cakaj, ndryshe dublanti i Edi Ramës i cili, zyrtarisht, vecc postit të kryeministrit mban dhe atë të kryediplomatit shqiptar, kjo pasi Cakaj nuk është dekretuar nga presidenti Meta, përcolli tjetër mesazh nga Uashintoni.
Një ditë pas takimit me të dërguarin Grenell për Dialogun, ku dhe ofroi garanci se SHBA nuk janë për ndarje të Kosovës, Cakaj u takua me Ndihmës Sekretarin e Shtetit për Çështjet Evropiane dhe Euroaziatike, Philip Reeker dhe Zëvendës Ndihmës Sekretarin e Shtetit për Çështjet Evropiane dhe Euroaziatike, Përfaqësues i Posaçëm për Ballkanin Perëndimor, Matthew Palmer.
“Marrëdhëniet e fuqishme me Shtetet e Bashkuara të Amerikës janë të një rëndësie të pazëvendësueshme e me një vlerë të patjetërsueshme për Shqipërinë!”, shkroi kosovari në krye të diplomacisë shqiptare. /tesheshi.com/
Se si Turqia është bërë një kërcënim për Izraelin nga një partner
Drejtuesit ushtarakë të Izraelit dhe siguria shqetësohen gjithnjë e më shumë për ato që ata thonë se është një “prani e shtuar turke” në Lindjen e Mesme, shkruan Syri i Lindjes së Mesme (MEE).
Shton se përpjekjet e Turqisë për të forcuar interesat e saj politike, ekonomike, kulturore dhe ushtarake në zonën midis Mesdheut, Detit të Kuq dhe Oqeanit Indian po shqetësojnë gjithashtu aleatët dhe partnerët e Izraelit në rajon: Qipro, Greqi, Egjipt, Sudan, Arabia Saudite, Siria , Kurdët e Irakut, Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Komandantja e Libisë Lindore Khalifa Haftar.
Ankaraja tashmë ka vendosur praninë dhe ndikimin e saj në Siri, Irak, Rripin e Gazës nën rrethim, pushtoi Jeruzalemin Lindor, Somali, Sudanin dhe Libinë, dhe së fundmi ka shfaqur interes në rritje për Jemenin.
Gazeta franceze Intelligence Online, siç raportohet më tej nga MEE, shkruajti në fillim të këtij muaji se shërbimi turk i inteligjencës MIT kishte krijuar lidhje të forta me partinë jemenase Islah, e cila ndjek ideologjinë e Vëllazërisë Myslimane. Siç thuhet, mënyra kryesore për të forcuar interesin është IHH, një grup humanitar turk që dërgon ndihmë në Jemen. Megjithëse dega saudite ka vite që lufton kundër Huseinit, Islah nuk ka asnjë problem të bashkëpunojë me Turqinë, portali vazhdon.
Po ashtu të kujton vitin 2010 kur IHH dërgoi një anije në Mavi Marmara me ndihma humanitare dhe aktivistë pro-palestinezë në Rripin e Gazës. Anija u ndalua dhe u sulmua nga komandot izraelite, dhe 10 aktivistë turq u vranë me atë rast. Tre vjet më vonë, qeveria izraelite pranoi të paguajë kompensim për familjet e viktimave, dhe Kryeministri izraelit Benjamin Netanyahu i kërkoi falje kryeministrit të atëhershëm turk Rexhep Tajip Erdogan.
Edhe pse Netanyahu dhe shefat e tij të sigurisë shpresonin se kjo do të përmirësonte marrëdhëniet midis dy vendeve, nuk ndodhi. Në shtatë vitet e fundit, lidhjet ekonomike kanë qenë të mira dhe tregtia e ndërsjellë dhe turizmi janë forcuar, por lidhjet e sigurisë kanë rënë në nivelin e tyre më të ulët.
Bashkëpunimi i inteligjencës
Para kësaj, Turqia dhe Izraeli kishin një partneritet të fortë strategjik që zgjati pothuajse 50 vjet. Agjentët izraelitë Mossad dhe turqit MIT u takuan shpesh, shkëmbyen informacione dhe ndihmuan njëri-tjetrin në operacionet kundër armiqve të zakonshëm, veçanërisht Sirisë.
Industria izraelite e krijuar me qëllime ka shitur në Turqi sasi të mëdha tankesh, raketa, drone, pjesë artilerie dhe pajisje inteligjence, si dhe pajisje avionësh. Këto punë ishin me vlerë më shumë se pesë miliardë dollarë nga 1985 dhe 2000.
Por në dekadën e fundit, pasi Erdogani konsolidoi pushtetin dhe krijoi ëndrrën për t’u anëtarësuar në Bashkimin Evropian, ai u distancua nga Izraeli. Drejtuesit izraelitë, të mësuar me natyrën e tij, nuk janë veçanërisht të shqetësuar për qëndrimin e Erdoganit kundër okupimit dhe krimeve kundër palestinezëve, por ata janë të shqetësuar për lidhjen e Turqisë me krahun e armatosur të Hamasit.
Sipas Shin Bet, shërbimi i brendshëm i sigurisë i Izraelit, Salah al-Aruri, komandanti kryesor i Hamas kur deportoi Izraelin në 2007, është me qendër në Turqi. Tani ai po punon në rrugën Beirut-Stamboll dhe raportohet se po planifikon sulme ndaj objektivave izraelitë. Zyrtarët turq kanë mohuar në mënyrë të përsëritur të gjitha akuzat.
Policia izraelite dhe Shin Bet gjithashtu po monitorojnë nga afër veprimtarinë e shtuar turke në Jeruzalemin e pushtuar Lindor përmes Tika, agjensia zyrtare humanitare e shtetit turk. Tika dhuroi para dhe ushqim palestinezëve në Jeruzalemin Lindor dhe ndihmoi në hapjen e një kafeneje, bujtina dhe kinema. Autoritetet izraelite pretendojnë se nën maskën e punës kulturore dhe humanitare. Turqia promovon ideologjinë e Vëllazërisë Myslimane, si dhe vizionin e Erdogan për t’u rikthyer në ditët e lavdishme të Perandorisë Osmane që sundoi Palestinën shekuj para Luftës së Parë Botërore.
Katër arsye
Në Irak dhe Siri (në një masë më të vogël), inteligjenca izraelite ka punuar me Shtetet e Bashkuara, NATO dhe Jordan për të ndihmuar forcat kurde kundër grupit të armatosur ISIL. Ky bashkëpunim ishte një vazhdim i bashkëpunimit të gjatë të fshehtë midis Izraelit dhe kurdëve të Irakut në vitet 1960 dhe 1970. Në konceptin strategjik izraelit, kurdët njihen si “Aleanca Periferike” e cila formon një aleancë të shtetit hebre me pakicat etnike dhe fetare në shtetet arabe-muslimane të Lindjes së Mesme, shkruan MEE.
Por dhimbja më e madhe aktuale e Izraelit është Libia. Ky shtet është në interes të inteligjencës dhe strukturës ushtarake izraelite për katër arsye. Së pari, për shkak të vendndodhjes së tij në Mesdhe, dhe pastaj për shkak të afërsisë me Egjiptin, i cili është bërë një partner strategjik i Izraelit nga armiku. Arsyeja e tretë është fakti se Libia ishte një strehë për terroristët gjatë sundimit të Muammar Gaddafi. Pas rënies së tij dhe pasi armët e vjedhura kaluan Sinai në Hamas në Gaza, Izraeli aleati u bashkua me komandantin lindor Khalifa Haftar.
