Kur Rama promovoi Rilindjen, një eufemizëm i fortë politik që asoconte me të fashmen Rilindje Kombëtare, ajo që në opinion perceptohej më së shumti si një ndryshim i pritshëm ishte aspekti moral, pra rilindja morale e një pushteti, që më pas do ishte dhe një investim për rilindjen morale të shoqërisë.
Sot, pas një dekade nga qeverisja socialiste, morali, si politik e si shoqëror është bërë fjalë edhe më e huaj.
Rama ka dështuar të ofrojë në moral te ushtria e qeverisësve, duke e mbajtur ai, në emër të çdo të korruptuari, në të gjitha nivelet qeverisëse, xancën e të qënit i korruptuar, edhe sikur të mos ketë futur asnjë qindarkë para publike ose të tjetrit, në formë ryshfeti, në xhepin e tij.
Duhej të qe ky merak për veten mjaftueshëm që ai të investohej fort në llojin e njerëzve që do u jepej pushtet, si drejtpërdrejt nga ai – ministra e zv/ministra, drejtorë apo kryebashkiakë – që atë të kishin një CV të pastër, jo atë zyrtare, por atë që gjendet te gjykimi i njerëzve. Sepse ne, në Shqipëri, jemi një shoqëri e vogël, gati provincale, ku çdokush njihet mirë, prej gjurmëve që ka lënë ngado ka ecur, se ç’njeri është. Ndaj, sofizimi i mëposhtëm i Ramës, kumtuar në fjalimin e sotëm, është thjesht një justifikim i rëndomtë.
Si, nuk e njihte ai moralin e Arben Ahmetajt apo të ndonjë tjetri si ai dhe duhej të vinte SPAK që t’ja tregonte?!
Një lider i aftë politik nuk ka gjasë të mos ketë kartelën jo patjetër zyrtare, të aftësive menaxheriale dhe të principeve morale, të atyre që do ju besojë pushtet.
“I dëgjoj edhe kur përsërisin pa pushim, me shpoti të madhe, s’ka mundësi që të mos i dijë Edi Rama horrllëqet e një X-i, pisllëqet e një Y-i. Helbete, mirë që s’më njohin fare hiç, po ose më dinë si veten, ose nuk e kanë haberin se si funksionon pushteti ekzekutiv dhe çfarë duhet të bëjë apo çfarë nuk mund të bëjë një qeveri apo një kryeministër në udhëheqjen e luftës kundër korrupsionit”, u shpreh kreu i qeverisë, duke ia kaluar drejtësisë atë fare mirë mund ta bënte dhe vetë, duke mos ia varur ujkut mëlçitë në qafë. Ndaj dhe ka dalë nga i urti populli kjo fjalë. Ndaj njerëzit, para se të vlerësojnë drejtësinë e re, ndëshkimin prej saj të të korruptuarve, por anojnë më parë kah të gjykuarit të qeverisë si të korruptuar.
Në thelb, njerëzit nuk duan të shohin në burg këtë apo atë, ata duan më së pari të mos shohin në poste ata të cilët përveçse si të korruptuar si njohin për asgjë tjetër. /tesheshi.com/
