Kohët e fundit një profesion i ri po endet nëpër rrjetet sociale, madje edhe në “banaqet televizive” të debateve: ai i blogerit, a më saktë i “status-man”-it
Bëhet fjalë për individë që rezultojnë “të suksesshëm” pasi postojnë nëpër rrjete sociale statuse që ata i konsiderojnë si “maja mendimi e inteligjence”, e që më pas i bëjnë të rrëshqasin në një narcizëm e delirantizëm të pa fre.
Beti Njuma madje intervistoi një ish-profesor që kishte lënë katedrën dhe i ishte qepur twitter-it me statuse “filozofike”, e që me to kishte thyer rrjetin. Por ai ishte tjetërsoj nga tanët, ku vetëm ndonjëri vjen nga katedra, e që statuset jo vetëm që nuk i bijnë era filozofi, por ngjajnë si të ishin prej militantësh partiakë gdhë.
E tani, blogerë po paraqiten dhe figura allasoj si Kallashi apo të tjera “qënie të qoftëlargut”.
Ka gjthashtu gjithnjë e më shumë dhe nga ato “çupëlina” që merren me lifestile, e që po quhen “blogere”.
Por paralelisht ky profesion është futur edhe në politikën e ditës.
Gazetarë aktivë në mediat në vend, nuk raportojnë por fejsbukojnë apo twittojnë për një problem duke sharë e në rastin më të mirë ironizuar palët përkatëse.
Thonë se është shtuar edhe si profesion me pagesë; pra që marrin lekë për statuset e tyre nga individë me interesa politike, pasi kanë shumë shikueshmëri. E mbysin rrjetin me like, share, por edhe me komente.
Me një llaf raportimi ka ikur në drejtim të paditur dhe askush nuk merr vesh asgjë.
Statute të tipit: “I gjati sot ishte në filan vend……zotëri puno për Shqipërinë e lëri pikturat”; ose “Luli sot ishte me çadër që e mbante vetë, por harroi ai që kur ishte ministër çadrën ia mbanin të tjerët”.
Me një fjalë është harruar raportimi normal e klasik, ku gazetari nëse ka dyshim apo kritika për një fenomen apo ndonjë zyrtar, shtron pyetjen, kërkon përgjigjen, paraqet faktet, hedh hipotezat e më pas arrin në një përfundim. Dhe më pas këtë përfundim e thellon dhe e thellon derisa arrin një qëndrim sa më të besueshëm; gjë pra që mund ta bëjë edhe në rrjete sociale nëse nuk del media ku punon.
Por jo! Sot, ethet e delirit që provokojnë hapësirat prej “Pazari Korçe” të rrjeteve sociale, ka sjellë kohën e shprehjeve si “lac”, “e pe ca boni”, “osh qef” etj. etj”; për të shkuar tek homologët në tregun e blogerëve në Shqipërinë verilindore, pra në Prishtinë ku kryeson Buzhala me shprehjet e tij: “qka po doket, shneta”.
Ndryshe, kjo është dhe rrëshqitja në turbofolk e atyre që fatkeqësisht janë aktorë në përpunimin e mendimit publik. Ndaj dhe punët tona shkëqejnë, sidomos në media! /tesheshi.com/
