Nga Ylli Pata
Në gjirin e PS-së po ka një zhvillim jo të zakontë partiak që lidhet me emrin dhe figurën e Koço Kokëdhimës. Një arradhë figurash, ku në krye qëndron Sekretari i Përgjithshëm, Gramoz Ruçi, trau kryesor që e mban këtë parti prej 25 vjetësh, i janë vërsulur deputetit Koço Kokëdhima, mu sikur të kishin pritur çastin për t`ju hakërryer, pas një lëmshi që duket se secilit prej tyre i ishte mbledhur në grykë, pikërisht prej Kokëdhimës.
Ky individ me një përmasë jo të vogël publike, hem si biznesmen me nam, por dhe hem si botues, për një masë të madhe socialistësh ishte thjesht një “mik i kryetarit”, deri atë mbrëmje kur emri i tij rrëzëlliu si deputet në listën e kandidatëve të 23 qershorit.
Kishte zënë vendin e Arben Malajt “të bërë lanet” për shkak të kriticizmit të tij anti-Rama, por që më vonë do të shtrinte pushtetin e tij në jug të vendit duke u bërë njëshi i çdo vendimmarrje të atyshme, pa dyshim, edhe në ç`emërimin apo emërimin e pastrueseve.
Dhe kulmin e arriti me eliminimin e Stefan Çipës për një mandat të dytë në krye të Bashkisë së Sarandës, duke e zëvëndësuar me ish-sekretaren e tij, Floriana Koka, një ish-gazetare lokale e zonjë me reputacion të mirë në qytet, që thjesht kostoi e po koston në personalitetin e saj duke u trajtuar si “e Koços”.
Pushteti i tij do zgjerohej më tej kur Rama i beson dhe riorganizimin partiak të jugut, pas të cilit erdhi epiteti “beu i jugut” – pikërisht nga opozita e djathtë e cila për paradoks, sikur të qe e majtë, shkon dhe bën ironi me titullin social me nuancë të djathtë, “beu” – dhe pra, duke i lënë Koços një detyrë që kërkon një përvojë të madhe në çështje ekstra partiake, e që duke mos e patur, ka ardhur në pikën që kërkon shtyrjen e vendimit të Asamblesë për thirrjen e Kongresit të rradhës së PS-së.
Eshtë pikërisht ky shkaku që u ka dhënë zemër një pjesë të deputetëve të PS-së që t`i tregojnë vendin.
Ajo që në unison nuk pëlqehet tek Kokëdhima, është një lloj arrogance e tij, një këmbëngulësi për t`i ecur vetëm e vetja, gjë që më pas e çon drejt humbjes së miqve dhe reputacionit të mirë, veç rasteve kur rreth e rrotull ka vetëm interesaxhinj të ngushtë.
Rasti me Stefan Çipën është modeli përfaqsues i gjithë kësaj. Ish-kreut të bashkisë së Sarandës i kishte ardhur në majë të hundës prej deputetit që i kishte mbirë në zyrë dhe që i diktonte pa asnjë vetëpërmbajtje se ç`duhej të bënte, derisa e eliminoi në zgjedhjet më të afërta lokale.
Kështu që, ajo që po ndodh tashmë në rradhët e PS-së nuk është ndonjë çudi. Secili prej atyre që kanë lëshuar gojën kundër tij, pasiqë e ka lëshuar dhe vetë Ruçi, kanë boll arsye ta bëjnë këtë. Sidomos deputetët e Vlorës, Leskaj dhe Toçi, ata që e kanë më afër dhe që tashmë ia kanë mësuar huqet. /tesheshi.com/
