Një ditë më parë, bota e krishterë kremtoi Krishtlindjet, në një datë të diskutueshme, pranuar dhe nga vetë Kisha, e ndërgjegjshme për moslindjen e Krishtit më 25 dhjetor, por vendosur ashtu për hir të rrethanave të ndryshme historio-fetare.
Por më e diskutueshme se kjo është statusi i Jezu Krishtit, ndryshe Isait në Islam, një prej profetëve më të lartë të Zotit, referencë për muslimanët si dhe shumë profetë të tjerë, deri te Vula e Profetësisë, Muhamedi. Kjo dhe për faktin se ndër misionet e Isait ishte pikërisht paralajmërimi për ardhjen e Muhamedit pas tij, si i fundmi profet.
Por ç’ndodhi me Krishterimin në një moment të caktuar? Jezui u shpall edhe Zot(!), nga fakti u të lindurit pa baba. Dhe këtu është ndarja më e thellë doktrinore mes Krishtërimit dhe Islamit.
Për këtë, Profeti Muhamed ka debatuar me një grup të krishterë duke i sfiduar me parashtrime logjike.
Dhe si ka qenë ky dialog:
Muhamedi: “A nuk e dini se çdo djalë i ngjan babait të tij?”
Të krishterët: “Po”.
Muhamedi: “A nuk e dini se Zoti jeton dhe nuk vdes, kurse Isai ka fundin e tij?”
Të krishterët: “Po”.
Muhamedi: “A nuk e dini se Zoti ynë udhëheq çdo gjë dhe se Ai ruan dhe furnizon çdo gjë?”
Të krishterët: “Po”.
Muhamedi: “A posedon Isai, paqja qoftë mbi të, diçka nga këto?”
Të krishterët: “Jo”.
Muhamedi: “A nuk e dini se Allahut nuk i fshihet asgjë në tokë e as në qiell?”
Të krishterët: “Po”.
Muhamedi: “A dinte Isai, paqja qoftë mbi të, për këtë, përveç asaj që ia mësoi Allahu (ia shpalli)?”
Të krishterët: “Jo”.
Muhamedi: “A nuk e dini se Zoti ynë e ka trajtuar dhe krijuar Isain në barkun e nënës së tij ashtu siç ka dashur?”
Të krishterët: “Po”.
Muhamedi: “A nuk e dini se Zoti ynë nuk ha ushqim, nuk pi dhe nuk ka nevoja fiziologjike?”
Të krishterët: “Po”.
Muhamedi: “A nuk e dini se Isain e barti nëna e tij në barkun e saj ashtu siç çdo grua e bart fëmijën e saj, pastaj e lindi atë si çdo gruaja tjetër lind fëmijën e saj, pastaj ai u ushqye siç ushqehet çdo i porsalindur, pastaj hëngri ushqim dhe piu ujë dhe më pas bëri jashtëqitje?”
Të krishterët: “Po”.
Muhamedi: “Epo, atëherë si mund të jetë ai siç pretendoni ju (d.m.th. si mund të jetë ai Zot)?”
Dhe pastaj, ajetet nga fillimi i sures Ali Imran (deri në ajetin e tetëdhjetë) iu shpallën të Dërguarit të Zotit, Muhamedit, paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të, si përgjigje ndaj të krishterëve, të cilat përfshinin argumente të pakundërshtueshme për pavlefshmërinë e besimin e tyre se Isai, paqja qoftë mbi të, është zot ose bir i Zotit.
