Genc Ruli, një ndër emrat e njohur të politikës post-komuniste, ofroi një tjetër rrëfim mbi veten për 30 vitet e tij në pluralizëm. Pak pasi u rrëfye te Real Story, u rrëfye dhe te Opinioni.
Përballë Fevziut, ai dha vlerësime për disa nga figurat e politikëbërjes post-komuniste, por në të dy rastet, varësisht dhe nga fakti që s’u pyet nga moderatorë përkatës, nuk bëri një autoportret të sinqertë të vetes.
Por a ka diç për t’u thënë në këtë pikë për një ndër figurat që, edhe pse kurrë nuk është marrë në konsideratë që mund të qe një lider, disa cilësi dhe mund ta kishin bërë të tillë.
Po, nga pikëpamja e një kapaciteti dhe ligjërimi intelektual, Ruli mund të kishte dhënë shumë më tepër se çfarë në fakt nuk ka dhënë për aq sa i është besuar vendimmarrje.
I datuar si emër publik me nisjen e lëvizjes dhjetoriste, më pas me themelimin e PD-së, Genc Ruli ishte ndër ata figura imponuese, sidomos të mendimin ekonomik, që përcillte një entuziazëm shoqëror sa i përket sfidave ekonomike në post-komunizëm.
Por si shumëkush si ai, me rrezatime të spikatura në fillimet e demokracisë, parë dhe nën dritën e të parës parti opozitare, një dritë që tek e fundit ia fashiti edhe Berishës hijen e zezë të të qënit gati çerekshekulli komunist, më pas, në kushtet kur iu besua pushtet, mund të konsiderohet si një prej atyre dështimeve si shumëkush tjetër me emër të madh në fillim por që koha u dha vlerën reale. Që do të thotë se nuk ishin ata që ishin projektuar nga një perceptim publik.
Si për Genc Rulin e si për shumë të tjerë si ai, mungon sot një këndëvështrimi tjetër, më specifik, për t’i parë si modele suksesi apo modele dështimi. Merren shabllon, pa u futur kurrë në një sitë të tillë.
Le të vërejmë më kujdes: ndër gjithë emrat e vendimmarrjes ekonomike shqiptare ndër vite, më askënd veç të ndjerit Gramoz Pashko nuk identifikohet një mendim apo një tezë ekonomike e caktuar. Reformë jo e jo. “Terapia e shokut” është ajo që i dha dhe i la shenjë Pashkos, që për paradoks nuk pati rastin kurrë te që në krye të ekonomisë shqiptare si vendimmarrës final. Te të tjerë emra të ngjashëm, kjo nuk ekziston, edhe nëse janë autorë librash linje.
Dhe Ruli është një ndër këta. Me Rulin nuk lidhet asnjë shenjë e mendimit apo ideve origjinale ekonomike. E gjitha çfarë ka lënë ai në kujtesën politike, nuk ka asnjë lidhje me mendimin ekonomik por me idhnimet dhe pajtimet e tij politike me Berishën.
Sot për të ka vetëm një dilemë: nëse ishte thjesht një figurë e fryrë nën entuziazmin e fillimit, e që më pas koha e nxorri të limituar në aftësi për të qenë vërtet gjurmëlënës i pashlyer, apo se i zotëronte të gjithë aftësitë porse i mungoi talenti për t’i kapitalizuar dhe për të qenë ikonik në mendimin politik dhe atë ekonomik?
Sot, Genc Rulit nuk ke për çfarë t’i referohesh. Ai ka qenë prezent në politikë por kurrë imponues. Gjithsesi, në cilësinë ligjërimore, mbetet ndër të rrallët emra në PD që nuk të “trazon stomakun” kur e dëgjon. /tesheshi.com/
