Prej javësh, Lulzim Basha ka startuar praktikën elektorale të “Toën Hall”-eve, diçka e trashëguar nga formati komunstoid parti-popull, e njohur ndryshe në një trajtë më folklorike si “gju më gju me popullin”.
Por fakti që ka dhe një emërtesë në anglisht, do të thotë që është po ashtu dhe një sajesë perëndimore e PR-së (Public Relations), që Rama e huazoi dhe e instaloi më pas në katërvjetëshin e dytë të të qënit në opozitë.
Në të parin, ishte më shqiptar, ku me një majtizëm ashiqare, bujtte nëpër shtëpi fshatarësh duke drekuar po fshatçe, sipas parimit të përshpirtshëm “bukë e kripë e zemër”; e qarë halle me ta, me pretendimin se ishin të rrënuar nga Berishajt në qeverisje. Ndërsa në të dytin, zgjodhi stile më avangardë të promovimit të vetes, vizionit qeverisës e programit, ku bënin pjesë pra edhe “Toen Hall”-ete famshme ku jo rrallë herë plaste dhe gallata për ndonjë votë më shumë.
“Epo fshatarët gallatë duan!”, thoshte Tirka tek “Zonja nga qyteti”.
E tani, është Basha që po i vijon ato duke ndjekur përpikmërisht dhe detaje të tjera të Ramës, siç posterat vertiakale prapa shpinës, në të cilat janë dhe slloganet përkatëse.
Por dikush duhet t`ja thotë Bashës se nuk shkon që përmbajtja e slloganeve të përçojë frymë revolucionare, ndërkohë që produkti verbal të jetë diçka jo në përputhje me të.
Pra, nuk shkon që verbalisht, njerëzve t’u ofrosh vizione qeverisëse, pika programi; e njëherësh, gjuha grafike krah teje përcjellë krejt tjetër gjë, siç shkruhet: “Protestë, Rezistencë, Përballje”.
Është një nonsens që i takon Grida Dumës që ta eliminojë, si Sekretare e Marrëdhënieve me Publikun; ose e ndonjë mendjeje tjetër më të freskët e të kthjellët në PD, nëse ka. /tesheshi.com/
