Në Gaza nuk po ndodh thjesht një genocid, po ndodh dhe një akt i rëndë mosmirënjohjeje për atë që përgjatë gjithë historisë hebrenjtë janë mirëtrajtuar nga muslimanët kur këta të fundit kanë patur fuqi e pushtet. Ajo Europa që sot është bërë njësh me Izraelin, ka qenë vendi ku hebrenjtë janë persekutuar rregullisht. Dhe mjafton për këtë letra e një rabini dërguar bashkëatdhëtarvë të tij në Europë, i gjendur në Perandorinë Osmane, nën sundimin e së cilës në pesë dekada Lindja e Mesme ishte një vend paqeje e bashkëjetese model, si askund tjetër dhe rrallëkur në historinë njerëzore.
Pikërisht aty, ata që dukshëm sulmojnë sot muslimanët me shumë se banorët e Gaza-s, do gjenin prej muslimanëve të kundërtën e asaj çfarë merrnin prej të krishterëe: vetëm keqtrajtim e persekutim.
I përket kjo letër librit “Aspekte historike për Tokën e Shenjtë, arabët, hebrenjtë dhe palestinezët” të autorit Behxhet Jashari.
“Në të ashtuquajturën Letrën e Edrenesë të cilën në vitin 1454 e kishte shkruar rabini hebre Isaak Sarfat, i cili ishte i lindur në Gjermani, tregon qartë për esencën e këtij qëndrimi ndaj jetës fetare hebreje nën qeverisjen osmane. Autori i kësaj letre ua përkujton vëllezërve të tij në fe të cilët gjenden në Evropë, të shkojnë atje (në Turqi) dhe kështu të mbrohen nga persekutimet që realizoheshin kundër tyre si hebrenj në Gjermani, gjegjësisht në Evropë, duke thënë:
Kam dëgjuar për vuajtjet dhe tmerret nga vdekja që i ka goditur vëllezërit tanë hebrenj në Gjermani, për ligjet tiranizuese, për konvertimet e dhunshme në krishterizëm dhe për dëbimet të cilat janë duke ndodhur për çdo ditë. Më kanë treguar se hebrenjtë atëherë kur ikin nga një vend, iu ndodhin fatkeqësi edhe më të mëdha në vendin tjetër… Nga të gjitha anët dëgjoj për vuajtjet shpirtërore dhe për mundimet fizike, për dhunën permanente që ushtrohet ndaj jush, për detyrimet e dhunshme nga mizorët e pamëshirshëm me qëllim që t’i paguani tatimet e larta. Kleri dhe monarkët, priftërinjtë e rrejshëm ashtu siç edhe janë, ngriten ndaj popullit fatkeq të Zotit… Nga ky shkak ata kanë inkorporuar një ligj që çdo hebre i cili gjendet në anijen krishtere e cila lundron drejt Lindjes duhet hedhur në det. Mjerë për ne! Çfarë sjellje e shëmtuar ndaj popullit të Zotit në Gjermani, çfarë mjerimi pasi që humbi fuqia jonë! I dërgojnë andej – këndej, i dëbojnë madje edhe në vdekje… Vëllezër dhe mësues, miq dhe dashamirë!
Unë Isaak Sarfatti, edhe pse rrjedh nga një familje franceze, prapëseprapë jam i lindur në Gjermani, dhe aty kam mësuar para këmbëve të mësuesve të mi të nderuar. Ua bëj me dije se vendi i quajtur Turqi (Perandori Osmane) është një vend ku nuk mungon asgjë dhe ku, nëse ju dëshironi, të gjithë të tjerët do të dëshirojnë të sillen mirë me ju. Rruga deri në Tokën e Shenjtë është e hapur përmes Turqisë. A nuk është atëherë më mirë që të jetoni nën administrimin mysliman, se sa nën atë krishter? Këtu çdo njeri mund të jetojë në paqe, nën hijet e vreshtave dhe drunjve të fiqve. Këtu lejohet të mbani mantelet më të shtrenjta. Përkundër asaj, në botën e krishterë assesi nuk guxoni që fëmijët e juaj t’i vishni me rroba të kuqe ose me ngjyrë blu edhe atë sipas shijes so-në, e që të mos i nënshtroheni rrezikut me vdekje ose të rriheni deri sa të skuqeni nga kamxhiku. Madje, sipas kësaj, a nuk jeni të gjykuar që të ecni kryesisht të veshur me rroba të grisura dhe të errëta… Pra, duke i marrë parasysh këto vuajtje, o Israel, pse ke fjetur? Ngrihu! Dhe largohu për çdo herë nga ai vend i mallkuar!”. /tesheshi.com/
