Fatos Lubonja ka shpjeguar se pse u prish në raportin e tij deri dhe vëllazëror me Edi Ramën, të cilin e quante dhe “njeriu më inteligjent që ka Shqipëria”. Duke folur në një media franceze, ai e ka vënë theksin te një tradhëti ideali që sipas tij shkaktoi dhe çarjen mes tyre, gati të pariparueshme, edhe pse Rama nuk i është përgjigjur kurrë me të njëjtën monedhë gjuhës së rëndë të Lubonjës për të, duke lënë të nënkuptuar se vijon ta trajtojë si mik të ngushtë, madje me bindjen se do i rikthehen shoqërisë së vjetër, pasi të mos jetë më në angazhim politik.
“Ai kishte një thënie: ‘Inteligjenti kërkon të vërtetën, ndërsa politikanët kërkojnë votat.’ Unë isha mik me të kur ai kërkonte të vërtetën. Por kur u bë politikan, ai tradhtoi të gjitha idetë e tij”.
Por Lubonja nuk sqaron se cilën të vërtetë po kërkonin, atë filozofike mbi jetën, kuptimësinë e drejtë të saj, apo ndonjë të vërtetë më të ngushtë, atë mbi qenien shqiptare ose fatin shqiptar, dje dhe sot, ndaj së cilës u angazhuan me revistën e tyre të paarritshme “Përpjekja”, së bashku me të ndjerin Adrian Klosi e të tjera emra të elitës shqiptare asokohe, në vitet ’90-të?
Vetë Lubonja në fakt i ka qëndruar besnik “kërkimit të së vërtetës”, pa marrë kurrë përgjegjësi, por kjo e shpërfaq të mangët në protagonizëm, të cilin edhe teorik siç e ka, ka për mbi një dekadë që e ka varfëruar në terma të një llafazënërie politike të debateve të rëndomta “analitike” nëpër studio televizive. Por po ashtu, edhe ai vetë tentoi të futej në aksion politik, në ’97-ën, me Forumin për Demokraci, me Daut Gumenin, Kurt Kolën dhe Petrik Kalakulën, por pa u quajtur “besëprishur” nga Rama.
Ndaj, qefmbetja e Lubonjës, apo më saktë zhgënjimi i tij nga Rama, duhet të përqendrohet në kualitetin politik të ish-mikut të tij vëlla e jo në faktin se ai u përfshi në politikë. /tesheshi.com/
