Ngjan si koiçidencë, por duket se nuk është e tillë. Protesta e pedagogëve të cilët kërkojnë rritje page, panegociueshëm në masën 50 përqind, udhëhiqet nga një dyshe me implikime të qarta politike. Njëri është Aleksandër Kovaçi, me të kaluar si shikas në Berisha 1, si dhe ambasador po në kohën e Berishës. Gjithsesi nuk ka ndonjë profil partiak në kuptimin zyrtar të fjalës. Pas tij ose krah tij, është pedagogu i arteve figurative, Ardian Isufi, me ofiqe në PD dhe i qartë në profilin e tij politik.
Kjo dyshe, edhe për shkak të këtyre “njollave” politike, nuk duhet të qe në krye të protestës, nëse vërtet janë aty, në rrugë, vetëm për pagën që duhet të rritet dhe jo për ndonjë arsye tjetër. Mund të jenë dhe për këtë, pa i paragjykuar, por në një ambient të nxehtë politik si ky i yni, lipset që kur të jesh në krye të një kauze si kjo, me fokus ekonomik, të jesh mundësisht tërësisht i pastër nga njollat politike. Sepse, e para gjë që nuk do mund të sigurosh do jetë solidariteti i plotë. Historia na mëson se gjërat e mëdha, arrihen, pos të tjerave, me solidaritet.
Gjithashtu, teksa Isufi ka një profil publik, jo fort të imponueshëm gjithsesi, Kovaçi, pos një CV-e të pasur, pak ose aspak njihet në publik. Ndërsa të dhënat e deritanishme e tregojnë një figurë të dobët të impaktit publik në ligjërim. Një profesor, edhe me tituj, që dominohet nga mendime shtampë dhe fraza të stërëkonsumuara. Mund të jetë mësimdhënës ekselent në shkenca natyrore, fushë ku ai ka ndërtuar profilin e tij si pedagog, por tej kësaj hapësire nuk lë të lë asgjë në kujtesë në fjalëmbajtje para kolegëve apo mediave, si njeriu i një thellësie në të gjykuar. Nëse s’e kupton këtë, dikush duhet t’ja thotë. /tesheshi.com/
