Duhet të pranojmë me dhimbje se qeveria shqiptare ka në gjirin e saj dhe dy ish-basketbollistë të dështuar. Ata janë: Edi Rama, shefi i saj, i cili mosbërjen prokopi në lojën me kosha do e pranonte dhe vetë këtu e 20 e ca vite më parë, si dhe sishoku i tij në shtatlartësi, Ilir Beqja, njeriu më i përfolur në kabinetin e tij, për shkak të praktikave konçensionare në Shëndetësi që u bie era korrupsion.
Në kujtimet e tij, i ati i Ilirit, i ndjeri prof. Hamit Beqja, rrëfen për fëmijërinë, rininë, formimin shkollor dhe karakterial të të birit, ku diku është i kënaqur e diku jo.
Ne sot e dëgjojmë ministrin Beqaj të na merr mendtë me kalkulime shifrash, por që në vegjëlinë e tij na paskësh qenë maestro në formimin gjuhësor.
Ja ç’shkruan i ati për të birin:
“Me Ilirin komunikonim dhe për çështje “shkencore”. Si ishte mirë në të gjitha mësimet, por dallohej sidomos në gjuhë. Që në klasë të 7-të e të 8-të normën ortografike e zotëronte plotësisht. Kishte një mësuese shumë të mirë gjuhe. Unë, pas si “gegë”, si individualisht kisha ndonjë luhatje në normën gjuhësore , sidomos ortografike. Të shumtën e herës mbaja pranë fjalorin ortografik. Por qëllonte që i drejtohesha dhe Ilirit. Ai më jepte sqarime plotësisht dhe kur e shihte të domosdoshme bënte dhe korrigjimet përkatëse. Bënte ndonjë vërejtje dhe për ndonjë ndërtim gjuhësor, edhe për stilin. Deri dhe për ndonjë anë logjikë të formulimeve. Djali, në tetëvjeçare e kishte marrë fondamendin fillestar gjuhësor dhe logjik.”
Por ja që Ilir Beqja nuk do ishte kaq i aftë dhe në sport, posaçërisht në basketboll, ku ashtu si Rama, edhe ai luajti me Dinamon krah vëllezërve Olsi dhe Edi. Madje për të atin, ai ishte dhe hutaq në lojë.
“Unë shihja te Iliri Basketbollist dy mangësi themelore: nuk kishte egon e nevojshme, nuk luftonte me “koshin” siç duhej. Mund të ishte i lirë për të gjuajtur dhe shikonte kujt t’ja hidhte topin. Në lojë ishte “hutaq”. Shkoja shumë rrallë ta shihja në lojë pasi këto mangësi të tij më nervozonin.
Ia bëra Ilirit këto vërejtje, ai i kuptonte, por në praktikë nuk përmisohej. Në një goxha diskutim, u thashë vëllezërve Fagu: “nuk bëhet Iliri ai që mendoni ju”. Ata më kundërshtonin. Ndoshta dhe disi të çuditur, pasi ndesheshin me prindër që zakonisht i rrisnin vlerat e fëmijëve të tyre sportistë. Kurse profesori “do t’i bjerë vizë” të ardhmes së djalit të tij. Por kësaj rradhe doli ashti siç thashë unë.”
Këto pra ishin dy pasazhe të zgjedhura nga libri i prof. Hamit Beqja, “Gjurmë jete”, të cilat ja kushton të birit, të cilin sot politika e mileti e mbajnë në gojë si “të dyshuar” në fushën e tenderave dhe konçensioneve. /tesheshi.com/
