Nga Ermir Hoxha
Siç është bërë e ditur tashmë, 2018-ta nis me një skizmë të madhe në botën e medias shqiptare, ikjen e Sokol Ballës nga ky gjigand mediatik, e bashkë me të sigurisht dhe Top Story, nëse marka e këtij programi është e tij si “e drejtë autori” dhe jo e televizionit.
Dhe nëse është fjala për një goditje që Top Channel merr nga divorci me Ballën, është pikërisht ky format, i cili është pjesë e garës së egër për audiencë kur është fjala për Talk Show-t e politikës.
Mendja Balla, më shumë se tek edicionet e lajmeve kur ishte drejtor informacioni, shndrriti tek Top Story. Por nuk është fjala për brum profesional; fjala është për detaje, etike dhe estetike bashkë, që gjithsesi bënin diferencën. Përshembull, tek edicionet e lajmeve ishte kalimi në revistë i materialeve kryesore në variant fotoje në mbyllje, siç pat aplikuar dikur në TV Klan mbylljen e edicionit me në sfond të titrave, foton e lajmit kryesor. Ndërsa në brum, pasurinë tekstuale të kronikave apo kapjet origjinale të lajmit, redaksia e Top-it e ka patur ndër vite dhe si efekt i gazetarëve cilësore e mbi të gjitha me ego.
E ndërsa te edicionet e lajmeve nuk kishte shumë konkurentë, te Top Story çështja qëndronte ndryshe. Me një Opinion historik e potent përballë, Ballës iu desh shumë për ta konkuruar. A ia arriti ta sfidojë? Në tregues audience ndoshta jo, por në sharm profesional, Top Story me Opinion-in ishin e janë si Pierre Cardin me Wakiki-n. Duke nisur që nga sigla hapëse. Ajo e Top Story-t është një revolucion në koncept, përmbajtje, mesazh, artisticitet dhe origjinalitet. Një përpjekje e dikujt tjetër që kërkon të jetë sforcueshëm me patjetër moderator Talk Show politik, ka dalë një fiasko, një imitim naiv e banal. Sigla hapëse e Top Story-t është e paimitueshme dot.
Diferenca mes dy hapësirave të debatit në planin e cilësisë televizive, është dhe në dekor, kolor, ndriçim. Top Story të vjen më imponueshëm vizualisht, më me pushtet, e po ashtu më me prestigj. Ndërsa në planin komunikativ, aty ku përfshihet mënyra e moderimit, mjaft të thuhet se në Top Story, ndryshe nga Opinion-i i potershëm, t’i mundesh ta ndjekësh të ftuarin në gjithë artikulimin e mendimit – edhe për faktin se Balla nuk kishte ndonjë sondazh për të cilin t’ja ndërpriste “përdhunshëm” fjalën tjetrit – siç vetë i ftuari ndihet komod në të përcjellurit tek audienca të asaj çfarë mendon e kërkon të thotë.
Madje për ta vërtetuar këtë, ka qërkulluar së fundi dhe ofrimi i një shembulli, si gjysëm shakaje, me personazhe kryesorë Mustafa Nanon e Fahri Balliun. I pari, sa ishte pjesë e Top Story-t, ishte gjithnjë i paqtë në debat. Por sapo kaloi tek Opinion-i, nisi të shfaqte një lloj xhindosjeje në çdo temë të shtruar për diskutim. Kështu dhe në rastin e Fahri Balliut, për të cilin thuhet se ia vlen të dëgjohet kur flet vetëm në rastet kur është i ftuar në Top Story. Pra, Balla arriti të diktonte një atmosferë me “njerëzore” në hapësirën e tij.
Tashmë Topi është në sfidën e madhe për ta mbuluar një gropë që patjetër do i krijohet në gjithë performancën e vet programative. Ky gjigand, edhe pse ka punuar fuqishëm me burimet njerëzore, po aq sa me resursin teknologjik, ka arritur të përballë shumë ikje të bujshme cilat e kanë shoqëruar përgjatë gjithë ekzistencës. Meritë ka patur dhe fuqia e logos e pushteti audiovizual që përçon, të cilat ndodh që të fshehin shumë vrima të hapura. Emisioni i mëngjesit është një ndër to, ku dy prej tre moderatorëve nuk feksin kurrfarë talenti të veçantë në moderim. Dhe ndodhi kjo fill pas ikjes së Krastës. Ky i fundit u arrit të kompensohej vetëm fizikisht, por kurrë cilësisht. Të shohim si do veprohet tashmë me sfidën e radhës, atë me ikjen e Ballës, nëse do jetë e njëjta gjë…/tesheshi.com/
