Kryeministri shtroi iftarin e tij tradicional në natën e parafundit të Muajit Ramazan, duke ulur para vaktit të njohur musliman të pas një dite agjërimi, pothuajse të gjithë elitën shqiptare nga çdo fushë.
Në hollin e Pallatit të Kongreseve, pas thirrjes së ezanit nga imami i njohur i Tiranës Ahmed Kalaja, ku elita dëgjonte me heshtje solemne ftesën islame për t’ju falur Zotit, nisi tringëllima e lugëve e pirunëve, për t’u pasuar nga “teologjia” e Ramës në vlerësimin e ritit islam.
“Vakti i iftarit nuk është një vakt i zakonshëm dhe kur ndodh kështu si sonte është një ndarje buke mes më të fortëve, atyre që duke agjëruar mposhtin dobësinë e trupit dhe më pak të fortëve që të agjëronin nuk mundën apo nuk deshën. Sigurisht është virtyt t’i nënshtrohesh disiplinës së fortë të agjërimit në këtë muaj që jo më kot quhet i madhërueshëm, pra lartësues. Por duke qenë se unë vetë për shkak të lartësisë së shtatit bëj pjesë tek kategoria e më pak të fortëve këtu sonte e shoh të virtytshme edhe uljen e joagjëruesve në sofrën e iftarit”, theksoi Rama, ku më pas shpotiti rëndë zërat që janë kundër iftarit që ai shtron çdo vit.
“Ka zëra që më vijnë çdo vit në vesh për të hequr dorë nga kjo traditë, ashtu siç nuk mungojnë mes tyre edhe zërat më të lartë të mendjeve më përtace, përgjithësisht prej njerëzish mosbesimtarë në jetën e përditshme, që kujtohen për përkatësinë fetare të emrin të tyre vetëm kur shohin fenë e të tjerëve t’u shfaqet në pasqyrat e celularëve përmes objektesh kulti, lajmesh nga bota mbi sherret gjakatare në emër të fesë apo aktivitetesh të paqme të komuniteteve të tjera fetare dhe kundërvihen me argumente që edhe hanë edhe nuk hanë pykë, të cilat me të vërtetë janë nga ato tundime që, siç thotë edhe Hazreti Isa në Ungjill, paqja qoftë mbi të, zbohen vetëm me lutje dhe me agjërim”, theksoi Rama.
Fundin e fjalimit të tij “liturgjik”, Rama e mbylli me Hafëz Ali Korçën, duke cituar këtë personalitet të madh musliman të Kavajës.
“Ramazani do të ikë, miqve të vet do t’u thotë lamtumirë, por nuk e di prej nesh cili do të jetë ai që do të presë disa minuta rrotull sofrës së iftarit dhe do t’i thotë; elveda, për të mirë u pjekshim. Ramazani do të shkojë por kush është ai që do të qëndrojë pesë minuta duke u menduar e duke derdhur pesë pika lot për mysafirin e ndershëm që i pati dërguar Zoti dhe me të cilin po ndahet. Ramazan, ashikët e tu të pritën me buzë të qeshur e me gëzim dhe po të përcjellin të helmuar se nuk e dinë vallë i fal Zoti apo jo. Se dëshira dhe shpresa e besnikëve të tij nuk është tjetër veçse falje e ndjesë nga mëkatet dhe pastrim zemre, shpirti sipas vullnetit hyjnor”. /tesheshi.com/
