Shtron sofrën për fëmijët që si ka më. E bukën e ha mes lotësh. E rrethuar me fotografitë, rrobat e gjësendet e tyre, e shtyn jetën, e cila thotë se për të ka qenë e rëndë dhe e padrejtë. Kjo është Ferdonie Qerkezi, të cilës ia vranë burrin dhe katër djemtë.
Ata ia morën më 27 mars të vitit 1999, për të mos u kthyer kurrë më. E shtëpia e madhe i mbeti e zbrazët, e ftohtë akull ashtu si dhe zemra e saj, e cila ngriu, në momentin që ia morën nga duart, fëmijët të cilët i rriti.
Tregon për ta, e fytyrën e saj e vërshojnë lotët. Thotë se njeriu qenka më i fortë se guri dhe se mund ta përballojë dhe këtë dhimbje kaq të madhe. Ferdonia e cila mes lotësh e zbardh mëngjesi, e netët e ftohta i kalon e vetme, vazhdon jetën me një dhimbje të madhe brenda saj. Me dhimbjen e një nëne, të cilës ia morën e vranë ata që i lindi, e që për të ishin më e shtrenjta gjë.
“Një ditë e imja është shumë e vështirë. Sidomos mëngjesi. Qohem në mëngjes, natje e vetme. Gjithmonë duke i kujtuar bashkëshortin e katër djemtë. Si e kanë filluar punën prej mëngjesit, janë kthy në drekë, kanë hangër drekë, janë shku prapë në punë, janë kthy prej punës… E përgatis pak mëngjes, me hangër. Se pa hangër s’po bëjka. Masandej punët e shtëpisë, i mbaj fotografitë. Vazhdimisht edhe pres mysafir dhe e këqyri e mbaj shtëpinë. Siç i kam pas bashkëshortin, katër djemtë dhe nuset… Vështirë është shumë me jetu në vetmi. Por me ndihmën e zotit po jetoj.. Nuk e kam prit këtë kohë që muj me përballu. Por fal zotit po e përballoj këtë vetmi”, tha ajo.
Mes lotëve dhe trishtimit, rrëfen ngjarjen rrëqethëse të asaj nate me shi, kur ia morën djemtë dhe burrin e saj, e me ta ia morën dhe buzëqeshjen, gëzimin, e lumturinë që kishte dikur.
“Atë ditë u kanë duke rënë njëfarë shiu i lehtë. Na kanë mbajt para dyerve të podrumit një orë e gjysmë. Tha qe sa na ka thanë sekretariati se duhet me iu rujt sonte se ka me bombardu NATO… 23 veta na futën në podrum…Sa u ulën lypen raki. Thash momentalisht nuk kemi raki. Tha ju mbani. Thash na mbajmë por tash na ka qëllu….Ndërkohë lypen kafe. Unë dola me i ba kafe. I lypen dy kafe. Unë i bana kafet e mesme, prej katit të podrumit hypa në katin e parë. I bana dy kafe të mesme, zbrita poshtë. Iu dhash këtij Draganit dhe këtij tjetrit edhe tha njani prej tyre, unë e du më të idhët. Atë kafe e mori dikush tjetër, hypa dhe njëherë nalt në katin e parë, e kam kuzhinën aty. Tu hyp bana uhhh më thanë çka ke. Thash asgjë, ashtu me erdh. Mos u tut tha se jemi ardh me iu rujt. Thash faleminderit. Aty pak u shlirova e bana dhe kafen dhe ia qova. S’po di cili Dragani apo ai tjetri. Tu e pi kafe unë u sillësha rreth tavolinës ki she po bëjë diçka, kur Dragani po i thotë Halimit, juve shqiptarëve duhet me iu pre kryt. Bashkëshorti iu përgjigj pse ne kemi kalu mirë, s’kemi kalu keq. Tha tash ka ardhur momenti me iu pre kryt juve shqiptareve. Bashkëshorti tha në dorë na keni mund të bëni çfarë të doni. Aty e pash që (kan)”, tha ajo.
/tesheshi.com/
