Një i ri nga Gaza i është drejtuar me një letër të hapur Presidentit amerikan, mbi idenë e tij të çmendur për pastrimin e enklavës nga dy milion banorët e atyshëm autoktonë. Letra është sa fshikulluese po aq dhe sfiduese.
Është një letër që vlen të lexohet dhe nga shqiptarët, jo thjesht në kontekst të njohjes së një realiteti që për shumëkënd mund të jetë ende i paqartë, sidomos për ithtarë të Izraelit, por në kontekst të dashurisë që ata njerëz kanë për vendin e tyre, lidhjes me atë tokë, përkushtimin ndaj asaj toke, ku dhe pse në një lloj ferri tokësor, nuk e lëshojnë për të marrë udhët e botës, siç e lëshojnë lehtësisht shqiptarët për “një jetë më të mirë”, edhe pse pretendojnë t’u flakërijë zjarri patriotik në zemër.
Nga Hassan Abo Qamar
I nderuar zoti Trump,
Unë ju shkruaj si një palestinez dhe një i mbijetuar i gjenocidit, i cili u lind dhe u rrit në Gaza – një qytet i dashurisë dhe rezistencës.
I lexova deklaratat tuaja për Gazën dhe sinqerisht – jam konfuz.
Ju pretendoni se jeni një “paqebërës”, por ju inkurajoni Izraelin të vazhdojë gjenocidin e tij, duke bërë thirrje për “ferrin e plotë” nëse kërkesat tuaja nuk plotësohen.
Zoti Trump, ne kemi kaluar nëpër ferr. Në të humbëm 60 mijë dëshmorë.
Ju pretendoni mbështetje për marrëveshjen e armëpushimit, megjithatë qeveria juaj – një nga garantuesit e saj – refuzon të bëjë presion ndaj Izraelit që të përmbushë të gjitha detyrimet e tij ndaj tij.
Ju e keqkuptoni kush jemi ne dhe çfarë është Gaza për ne.
Ju e quani Gazën një “vend rrënimi”, por nuk arrini të emërtoni kriminelin përgjegjës, ndërsa në të njëjtën kohë i jepni atij më shumë bomba, e financoni atë dhe i ofroni mbulim diplomatik.
Ju flisni për palestinezët që duhet të jenë “të sigurt” dhe “të lumtur”, e megjithatë ju flisni për ne sikur të jemi një ngarkesë për t’u shkarkuar në Jordani, Egjipt ose çdo vend tjetër që dëshiron të na pranojë.
Ju pretendoni se ne “duam të jemi në Rripin e Gazës vetëm sepse nuk dimë asgjë tjetër”.
Zoti Trump, mendoj se e keni keqkuptuar thellë se kush jemi ne dhe çfarë është Gaza për ne.
Ju mund të na konsideroni thjesht një pengesë për vizionin tuaj për resortet luksoze, por ne jemi një popull me rrënjë të thella, me një histori të gjatë dhe të drejta të patjetërsueshme. Ne jemi pronarët e ligjshëm të tokës sonë.
Gaza nuk është sipërmarrja juaj e biznesit dhe nuk është në shitje.
Gaza është shtëpia jonë, toka jonë, trashëgimia jonë.
Dhe jo, nuk është e vërtetë që ne duam të qëndrojmë këtu sepse “nuk dimë asgjë tjetër”. Edhe pse rrethimi 17-vjeçar izraelit e ka bërë jetën tonë tepër të vështirë, disa prej nesh ende kanë arritur të udhëtojnë – për arsim, trajtim mjekësor ose punë. Por këta njerëz ende po kthehen, sepse Gaza është shtëpia jonë.
Një shembull i fuqishëm është Dr. Refaat Alareer, një figurë frymëzuese e shënjestruar dhe vrarë nga pushtimi izraelit në 2023. Ai mori diplomën e tij master në Mbretërinë e Bashkuar dhe më vonë mori doktoraturën në Malajzi.
Pavarësisht se pati mundësinë të qëndronte jashtë vendit, ai vendosi të kthehej në Gaza, ku dha mësime shkrimi krijues dhe letërsi në Universitetin Islam. Ai është gjithashtu bashkëthemeluesi i “Ne nuk jemi numra”, një nismë që ka lidhur shkrimtarët e rinj palestinezë me autorë me përvojë për të përforcuar zërat e tyre dhe për t’i rezistuar pushtimit përmes tregimit. Një nga ata zëra është i imi.
Ne kërkojmë njohuri dhe mundësi, jo largim.
Pranverën e kaluar pata mundësinë të largohesha edhe unë, por vendosa kundër. Nuk mund ta lija familjen, miqtë dhe Gazën në mes të një lufte gjenocidale. Megjithatë, si shumë të tjerë, unë planifikoj të udhëtoj për të përfunduar arsimin tim dhe më pas të kthehem për të ndihmuar në rindërtimin dhe mbështetjen e njerëzve të mi.
Kjo është rruga palestineze – ne kërkojmë njohuri dhe mundësi, jo për ta braktisur atdheun tonë, por për ta ndërtuar dhe forcuar atë.
Duke folur për ndërtimin – ju flisni për planet tuaja për ta kthyer Gazën në “Rivierën e Lindjes së Mesme”. Puna është se Gaza ishte riviera e Lindjes së Mesme. Paraardhësit tanë e ndërtuan atë si një qendër tregtare të lulëzuar, qytet port dhe qendër kulturore. Ishte “madhështore” – po të përdorja fjalët e tua – derisa Izraeli u krijua dhe filloi ta shkatërronte atë.
Megjithatë, pas çdo sulmi brutal izraelit në Gaza, palestinezët do ta rindërtonin atë. Pavarësisht gjithë dhunës, kufizimeve dhe vjedhjeve izraelite, palestinezët vazhduan të kujdeseshin për Gazën si një vend i sigurt me një ritëm të këndshëm jete, ku të rinjtë bëjnë çmos për të pasur një jetë të denjë, ku familjet janë të lumtura dhe së bashku dhe ku shtëpitë lulëzojnë.
Izraeli tani është përpjekur ta kthejë të gjithë Gazën në gërmadha dhe vdekje, në mënyrë që ne të mos mund të jetojmë më në të. Ju e keni marrë përsipër atë ide, duke mbështetur efektivisht spastrimin etnik ndaj nesh nën maskën e humanizmit.
Jo, zoti Trump, ne nuk do të jemi “të lumtur” apo “të sigurt” diku tjetër.
Fuqia dhe pasuria nuk do të vendosin për fatin e Gazës
Megjithatë, jam dakord me ty për diçka tjetër që ke thënë: “Duhet të mësosh nga historia”. Në të vërtetë, historia na mëson se kolonializmi i kolonëve është i paqëndrueshëm në kohët moderne. Në këtë kuptim, planet tuaja dhe planet e Izraelit janë të dënuara të dështojnë.
Ne, njerëzit e Gazës – si të gjithë popujt autoktonë – refuzojmë të çrrënjohemi. Ne refuzojmë të jemi të pafuqishëm. Ne refuzojmë të detyrohemi në mërgim që toka jonë t’i dorëzohet ofertuesit më të lartë. Ne nuk jemi një problem për t’u zgjidhur; Ne jemi një popull që kemi të drejtë të jetojmë në atdheun tonë në liri dhe dinjitet.
Asnjë sasi e bombave, bllokadave dhe tankeve nuk do të na bëjë ta harrojmë këtë. Ne nuk do të zhvendosemi apo zëvendësohemi.
Historia nuk shkruhet nga hajdutët – ajo shkruhet nga ata që rezistojnë, me vullnetin e popullit.
Pavarësisht presionit, lidhja jonë me këtë vend nuk do të shkëputet kurrë. Dorëzimi dhe braktisja nuk janë opsione. Ne do të nderojmë dëshmorët tanë të rezistencës, duke e ushqyer këtë tokë me dashuri, kujdes dhe kujtim.
Ju uroj gjithë të mirat në aspiratat tuaja të kota,
Gaza, Palestinë
