Gjatë Luftës së Dytë Botërore, ushtria polake kishte një ushtar interesant në radhët e saj.
Një ari i murrmë sirian udhëtoi me ta nga Lindja e Mesme ndërsa ata ishin vendosur në Itali dhe ushtarët aleatë përshkruan tronditjen e tyre kur panë Wojtek-un duke mbajtur predha artilerie gjatë Betejës së Monte Cassino-s. Ëojtek u adoptua nga Korpusi i 2-të polak në 1943, pasi nëna e tij u vra nga gjuetarët. Historia e tij e miqësisë me njeriun dhe e guximit u përshtat për një shfaqje në Teatrin Albany në Coventry nga shkrimtari Alan Pollock nga libri i tij për fëmijë “Ariu që shkoi në luftë”.
Për këtë ari të pazakontë ka folur e bija e një ushtari që u shoqërua me kafshën e njohur të pyjeve.
Babai i Sue Butler ishte një nga ushtarët që mbajti afër Wojtek-un gjatë luftës.
“Kur filloi të më tregonte histori për atë ushtar që ishte në të vërtetë një ari, nuk e besova në fillim. Mendova se po bënte shaka”.
Babai i zonjës Butler u fut në një kamp pune siberian në moshën 16-vjeçare pasi u kap duke kaluar kufirin polak për të tregtuar çizme dhe ushqime. Ai u sëmur dhe tha se lufta i shpëtoi jetën sepse pushtimi i
Polonisë bëri që Bashkimi Sovjetik të lironte polakët. Më pas ai iu bashkua Ushtrisë së Lirë Polake, siç e quante ai, dhe u takua me Wojtek-un ndërsa ishte në Lindjen e Mesme.
Wojtek njihej si një ari i dhënë pas hurmave, të cilat babai i saj i mbante gjithnjë në xhep, tha zonja Butler.
Kur ushtarët polakë u çmobilizuan, Wojtek jetoi në Berwickshire, Skoci përpara se të dërgohej në kopshtin zoologjik të Edinburgut, ku më në fund vdiq në vitin 1963.
Zonja Butler tha se babai i saj shkoi për të vizituar Wojtek-un në Edinburg përpara se të ndërronte jetë.
“Polakët e epokës së tij u mësuan të mos qanin sepse konsiderohej një shenjë dobësie,” tha ajo.
“Por ai më tha që kur e pa Wojtek-un në kopshtin zoologjik, qau si foshnjë”. /tesheshi.com/
